vrijdag 16 december 2011

Hoe krijg ik meer tijd om mijn leven met anderen te delen

In het veranderingsproces naar missional communities of huiskringen, komt zonder twijfel deze opmerking: "Ik heb het al druk. Ik heb weinig tijd." Vertel, dat dat het goed is om elkaars leven te delen, en dit is een van de reacties. Terecht, veel mensen hebben het druk, hebben volle agenda's. En je leven delen met anderen kost tijd, die dus niet over is.

Een van de dieperliggende oorzaken van deze reactie is volgens mij, dat "je leven delen" voor veel christenen - populair gezegd - een paradigmawisseling is. We zijn zo gewend aan activiteiten, we zijn zo geconditioneerd om individuele keuzes te maken, dat we niet meer kunnen zien, wat voor andere mensen en in andere culturen zo voor de hand ligt. Kerk staat in onze cultuur voor activiteiten met een eenduidig label. Dus kerkdienst, bijbelkring, evangelisatie-activiteit, Alpha-cursus, bidstond, kerkenraadsvergadering, enzovoorts. Dus wanneer we horen, dat het goed is om ons leven meer met elkaar te delen, denken we in een Pavlov-reactie, dat we aan dit rijtje weer nieuwe activiteiten moeten toevoegen. En daarvoor is geen tijd. En zo kan de vraag om je leven meer te delen, ervaren worden als een nieuw moeten. En dat roept alleen maar weerstand op.

Maar, echt helpen doet deze observatie in de praktijk niet. Hoe kunnen we in dat nieuwe paradigma stappen? Ik denk, door het beginnen te doen. Acting your way in new thinking.

Hier wat vertrekpunten, concrete eerste stappen die je kunt zetten, zonder je leven op de kop te moeten zetten:
  • Eten doe je toch al, waarom doe je het niet samen? Dank God voor zijn zegen en lees een stukje uit de bijbel.
  • Die voetbalwedstrijd uit de Champions League of die uitzending van The Voice of Holland bekeek je toch al, waarom kijk je niet samen? En, stap 2: waarom nodig je er geen vrienden bij uit die niet gelovig zijn?
  • Die sportavond had je toch al, waarom doe je dat niet samen?
  • Gebruik de fiets of ga lopen in plaats van de auto te gebruiken. Je komt vaak iemand tegen en een praatje is snel gemaakt.
  • Zoek de publieke ruimte op. Vergader niet in achterafzaaltjes van je kerkgebouw, maar spreek af in een lunchroom, of in de eetruimte van de Hema. Ruim netjes op en wordt stamgast. Maak een praatje met de bediening.
Eerste observaties: dit zijn allemaal onderdelen van het gewone leven en activiteiten zonder het label kerk.

Wat hier boven staat, is deel van mijn eigen zoektocht. Ik ben dus niet gearriveerd. Ik zit samen met anderen halverwege de paradigmawisseling. Gisteren hadden we een avond voor nieuwe kringen, en natuurlijk kwam deze vraag naar boven. En het was bijzonder om na te praten met een goede vriend die zei: "Vorig jaar was ik op bezoek bij Steve Timmis in Sheffield. En ik had precies dezelfde vraag. Nu niet meer. Het is veranderd. Ik heb gewoon tijd, elke week en ook nog vaker om anderen te zien en mijn leven te delen."

P.S. leuk achtergrondmateriaal:
  • Een business blog voor kleine ondernemers over acting your way into, maar dan vanuit een volledig andere vraagstelling.
  • Een citaat: “People are much more likely to act their way into a new way of thinking, than think their way into a new way of acting.”
  • Nog wat voorstellen van Tim Chester.
De belangrijke vraag van Hirsch en Ferguson en van mij en vele anderen blijft wel: So: how do I get my people to act their way into a new way of believing and behaving regarding the mission of Jesus? Wat zijn jouw suggesties?

donderdag 15 december 2011

Hoe scoort Google jullie kerst?

Via google gezocht op maassluis en kerst, levert het volgende plaatje op:

Hoe hoog scoort jouw kerk met kerst?


Je kunt natuurlijk ook zoeken op kerstfeest, of kerk toevoegen. Zoek eens op Rotterdam en kerst. Waar vind je de eerste kerstdienst? En bij Amsterdam en kerst?

NB ik gebruik googlesharing voor anonimiseren van de zoekresultaten. Dat geeft dat een objectiever beeld - omdat Google niet weet, dat ik de zoekopdracht doe, en de zoekresultaten dus niet op mij toesnijdt. Bovendien vermindert het een klein beetje de hoeveelheid info die Google inmiddels over mij heeft verzamelt.

maandag 5 december 2011

Kerkelijke uitspraak van het jaar

We zijn de laatste maand van 2011 ingegaan. Sinterklaas, Kerst en dan Oudjaar. Tijd om de balans op te maken, lijstjes te maken, terug te blikken. Voor mij is dit de nummer één kerkelijke uitspraak van het jaar:
Ik wil een kerk die mij ascese leert
James Kennedy
James deed deze uitspraak op een symposium van de NGK Haarlem over de toekomst van de kerk in de stad. Deze uitspraak  zingt nog steeds na in mijn hoofd.

James zoekt een kerk die hem leert eenvoudig te leven; eenvoudig, ongedeeld, sober. Een kerk die hem leert te geloven midden in de praktijk van het gewone leven. Welke rituelen en welke praktijken horen daarbij? Nog concreter: hoe moet je bidden? hoe bijbellezen? hoe je leven delen? hoe gul zijn? hoe gastvrij? hoe kom je tot een alledaagse spiritualiteit, om het weer wat verhevener te zeggen. Het gaat dus niet om een grootscheepse, maar om een radicale vernieuwing.

Herken je de vraag van James? 

Dit zet voor mij de agenda. Want, ik zie allerlei aanwijzingen, dat de vraag van James het programma moet zijn waar de kerk zich in 2012 en verder op moet richten. Waarom?
  • James vraagt om de kerk die Jezus voor ogen had. In Matteus 28 geeft Jezus zijn leerlingen de opdracht de volken te leren onderhouden alles wat hij bevolen heeft. Jezus zegt, dat dit de opdracht van de kerk is. Wat is er gebeurd, dat James dan zo'n kerk zoekt? Zijn we iets kwijt geraakt?
  • Dagelijkse spiritualiteit in de vorm van bidden en bijbellezen is aan het verdwijnen. Dat is een conclusie die Idea, het blad van de Evangelische Alliantie, trekt: bijbellezen heeft een boost nodig. Het is ook wat predikanten zien: kerkelijk betrokken gezinnen die nooit samen de bijbel openslaan. Secularisatie van binnenuit, noemde iemand dat. Het zijn vragen die ik zelf hoor: "Het lukt me niet om bijbel te lezen." "Wat betekenen die verhalen in het Oude Testament nu?" "Ik val in slaap als ik bid."
  • Mensen zoeken naar wegen om het volgen van Jezus in hun gewone leven in te passen. En natuurlijk moet ik het andersom zeggen: we zoeken naar wegen om ons gewone leven te passen in het volgen van Jezus in. Johan ter Beek is dit op het spoor met zijn Zevende Regel en boekje Heerlijk Eenvoudig. Maar denk ook aan allerlei initiatieven zoals Total Church, Nederland Zoekt en de recente conferentie Binnen beginnen is buiten winnen, rondom huiskringen en "missional communities."
  • Jos Douma schreef er al eerder over in zijn blogs over duurzame spiritualiteit (deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4).
  • In een terloopse opmerking van een lezing, zei Stefan Paas, dat gemeenschappen een "sustainaible liturgy" nodig hebben om te kunnen overleven.
Kortom, de zoektocht is naar een kerk, die leert Jezus te volgen in het gewone leven van werk, relaties, huwelijk, geld en vrije tijd. Een kerk die het leven van alledag heiligt - betekenis geeft.

vrijdag 2 december 2011

Dit is wel leuk met wordle.net. De tekst van mijn laatste preek over Daniël er in gegooid. Dan krijg je dit plaatje. Handig voor volgende week zondag. In drie plaatjes kan ik de mensen alles vertellen over de afgelopen weken ;-)

donderdag 1 december 2011

Is er wel tijd voor betekenisvolle relaties buiten de kerk?

Matthijs Vlaardingerbroek vertelde dat -ie zijn werk in de Spoorwijk geweldig vond. Want daar zijn altijd mensen thuis. Daar kun je - mijn woorden - altijd een bakkie doen. Zit een deel van de missionaire pijn niet daar?

Als je deel bent van een tweeverdienersgezin, goede kans dat minimaal een van de twee dagelijks een behoorlijke afstand woon-werk overbrugt. Vroeg weg, laat thuis dus. Bovendien gaat het in veel gevallen om veeleisende banen. Dan zijn er ook nog kinderen, een hond en een hypotheek. Natuurlijk is er sport en ontspanning - voor jezelf en de kinderen. En dan ook nog de kerk - pastoraat of een muziekteam, kinderwerk of een bijbelkring. Hoeveel plaats is er dan nog voor betekenisvolle relaties met niet-christenen in de eigen woonomgeving?

Niet-christenen hebben volgens mij weinig kans om kwaad noch goed te spreken over christenen. Simpelweg, omdat hun levens elkaar niet echt kruisen. En dat komt niet alleen doordat er niet zoveel christenen zijn, of omdat ze hun mond allemaal houden. Maar, ook omdat onze levens overvol zitten. Natuurlijk, niet-christenen kennen Arie Boomsma, André Rouvoet, de paus en de katholieke kerk. Maar zien ze hoe christenen leven, getrouwd zijn, opvoeden, dromen, voetballen, uit hun dak gaan, twijfelen, elkaar ontmoeten, hun tuin wieden, zich inzetten? Zien ze christenen, die op loop- of fietsafstand van hen wonen, die dingen samen doen?

Zit een deel van de pijn niet hier? Op ons werk en de gesprekken op ons werk na, is er geen tijd over om werkelijk betekenisvolle relaties aan te gaan. Tien weken een Alphacursus draaien kost al veel regelwerk thuis... En dan klinken al die oproepen om je leven te delen met anderen activistisch, roepen ze schuldgevoel op.

Misschien projecteer ik mijn ervaring (zie hier, hier en hier) op die van anderen. Maar tot nu toe bevestigen gesprekken mijn beeld. Als dat zo is, dan kunnen we de volgende vragen stellen:

Klopt mijn beeld, dat veel (hoogopgeleide) christenen weinig vrienden buiten de kerk hebben?
Als dat voor jou geldt, zou je dat wel willen?
En als je het wilt, hoe zou je samen met anderen nieuwe betekenisvolle relaties kunnen aangaan?
En wat zou je daar voor willen veranderen in je leven?

Matthijs Vlaardingerbroek: heilige onrust of goedkoop activisme

Gisteren was de conferentie Binnen beginnen is buiten winnen. Matthijs Vlaardingerbroek was een van de sprekers en initiatiefnemers. Hier een link naar een interview met hem. Vijf jaar terug, maar vat volgens mij goed samen waar hij voor gaat.
Aan het einde klinkt Matthijs behoorlijk activistisch; samen bouwen aan het Koninkrijk. Dat zou de allergie van sommige mensen voor de missionaire beweging kunnen versterken. Maar ik hoor iets anders: de profetische oproep om op te komen voor de zwakken in de maatschappij. Ik hoor namelijk echo's van Jesaja:
Is dit niet het vasten dat ik verkies:
misdadige ketenen losmaken,
de banden van het juk ontbinden,
de verdrukten bevrijden,
en ieder juk breken?
Is het niet: je brood delen met de hongerige,
onderdak bieden aan armen zonder huis,
iemand kleden die naakt rondloopt,
je bekommeren om je medemensen?
Klinkt ook behoorlijk activistisch. Maar, als Matthijs' woorden inderdaad een echo hiervan zijn, is het dan niet veeleer heilige onrust dan goedkoop activisme? Is de allergie voor activisme ook geen uitweg om bekering uit de weg te gaan? Bekering naar een leven dat gastvrij en goedgeefs gedeeld wordt met anderen. Bekering naar een leven dat in alle eenvoud naar Jezus verwijst?

dinsdag 29 november 2011

De andere sociale media van de kerk

Gisteren kwamen we bij elkaar. Bij een van ons thuis. We zien elkaar in ieder geval elke maandag. Een groep van inmiddels zo'n vijftien mensen. Tijdens het eten spraken we met elkaar over de dag ervoor. Via Stichting Present hadden we licht-dementerende ouderen en mensen met een verstandelijke beperking bezocht. Spelletjes gedaan, koffie gedronken, gekletst. We zijn trouwens niet alleen met onze groep geweest. We hadden nog een groepje mensen uitgenodigd. Mensen die we hebben leren kennen met onze maandelijkse open maaltijd. Inmiddels zijn dat goede bekenden. Natuurlijk kwam tijdens de maaltijd ook het weekend ervoor nog kort ter sprake. De groep was toen een weekendje weg geweest.

Social Media zijn al maanden een trending topic. Maar laten we ze vooral inzetten om die andere social media te versterken:
  • Gastvrijheid - IRL anderen, vrienden en buitenstaanders, uitnodigen, samen eten, samen dingen ondernemen. Natuurlijk hoop je dat er af en toe een engel bij zit. Maar dat is niet de enige reden om hierop in te zetten.
  • Goedgeefsheid - Gul zijn met onze tijd, ons geld. Onder ogen zien, wat er gebeurt in de levens van anderen.
  • Gebed - samen bidden voor alles wat in ons leven en dat van anderen gebeurt. Samen God prijzen voor al het goede dat hij ons geeft.
  • Gemeenschap/Gezin - het individualisme dat ons tot in het bot aantast aan de kaak durven stellen en misschien tegen ons gevoel in, gezelschap zoeken en daar deel van uitmaken. Dit is ook veel meer RL dan we misschien denken. Maar we zijn lichamelijke mensen.
Deze andere social media roepen minstens zoveel vragen op. Zijn minstens zo uitdagend. En zijn nog veel ingrijpender.

Waar we het gisteren nog meer over hadden? We hebben samen bijbel gelezen. En er over gepraat hoe we verder moeten. We groeien. En met vijftien mensen lopen we het risico vertrouwelijkheid en veiligheid wat kwijt te raken. Ook weten we uit ervaring dat toewijding in een kleinere groep makkelijker is te handhaven. We bevinden ons dus best in een spannende fase.

woensdag 23 november 2011

Social Media en kerk van maandag (drie uitgangspunten)

Ik zat relatief vroeg op Internet – bijna twintig jaar geleden, was er op tijd bij met bloggen en hyves. Ik doe mee met Linked-In. Maar waarom zou ik verder gaan met Facebook en Twitter? Ik had er voor mezelf geen helder antwoord op. Voordat ik het weet zou ik zomaar uren verdwaald kunnen zijn op Internet. Of dagen kwijt zijn met het produceren van filmpjes.

Social Media kunnen een kerk, gemeenschap van volgelingen van Jezus, helpen om de kloof tussen zondag en maandag overbruggen. Ze kunnen helpen om de gerichtheid op het evangelie van alledag (gewoon leven) te versterken. Maar wat is er nog meer nodig?

Wat kan een kerk met Social Media bereiken? Wie moeten ze voor ogen hebben?

Mij helpt het telkens weer om op waarden terug te grijpen. Naast de waarde gerichtheid op alledaags evangelie, werk ik werk ook vanuit de waarde gemeenschap/gezin. En die waarde staat onder meer hier voor: de lokale gemeenschap vertolkt het evangelie. Dat is een citaat van Lesslie Newbigin, dat me altijd helpt om de zaken duidelijk te krijgen. Ook in dit geval. Want als de lokale gemeenschap het evangelie vertolkt, dan volgen voor mij deze twee uitgangspunten:
  • 1) Social Media zijn ook precies dat, communicatiemiddel, net als lucht, telefoon, schrift, email ook communicatiemiddelen zijn. En het is gewoon kiezen: wat is het beste communicatiemiddel op welk moment om welke mensen te bereiken? Je hebt waarschijnlijk alle kanalen nodig, maar op enig moment, kies je voor het meest geschikte kanaal. Ooit dacht men dat videoconferencing zakelijk vliegen zou vervangen. Niet dus. Het kwam er gewoon bij. En dat geldt waarschijnlijk voor alle communicatiemiddelen.
  • 2) Social Media zijn communicatiemiddelen van (en voor) de lokale gemeenschap en haar sociale netwerk. Dat is de doelgroep. Dus geen filmpjes voor de hele wereld, maar voor mijn gemeenschap. Iedereen mag ze zien, maar de cirkel van invloed is de lokale gemeenschap. 
  • 3) En met dat in het achterhoofd, ligt het dus ook voor de hand om voor onderhoudbaarheid te gaan. Middelen zo inzetten, dat je het vol kunt houden. Of anders verwoord: middelen zo inzetten, dat ze in je leven van alledag passen. Dus filmpjes, ja, als het kunt volhouden. Een Facebookpagina, ja, maar niet te fancy. Uiteindelijk is de lokale gemeenschap het uithangbord, niet je website.

Een kerk kan Social Media gebruiken om de communicatiemiddelen van die lokale gemeenschap uit te breiden. Een kerk kan dus de communicatie faciliteren en zo ook de onderlinge gemeenschap versterken. De gemeenschap richt zich dan in eerste instantie op zichzelf en haar eigen sociale netwerk.

dinsdag 22 november 2011

Social Media en kerk op maandag

Goed, ik zit op Twitter. Waarom? Omdat ik vorige week een gesprek had wat me over de streep heeft gehaald. Ik ga dat gesprek hier niet herhalen, maar kan wel beschrijven hoe ik er nu in sta.

Gerichtheid op het evangelie van alledag is een van de waarden waaruit ik leef. Een waarde die onder meer bedoelt, dat zondag en maandag met elkaar verbonden zijn. Een kerkdienst is niet bedoeld om heiliger te zijn dan het werk op maandag, maar om het werk op maandag heiliger te maken. Jezus Heer is van alle dagen en dus ook van het alledaagse. In jargon: met deze waarde wil ik (naast andere dingen) het onderscheid overbruggen tussen heilig en profaan dat ons wordt opgedrongen (sacred-secular divide). Misschien kan ik deze waarde wel met twee andere woorden samenvatten: gewoon leven.

Social Media kunnen wellicht helpen om de brug te slaan. Bram van IFES suggereerde te tweeten "Zondag Daniël op bezoek in de kerkdienst. Wat zou je hem vragen?" Levert input voor een preek en aandacht door de week. Een ander stelde voor om naar aanleiding van prekenseries korte filmpjes te maken die je door de week nog eens kan bekijken. De filmpjes kunnen vragend of samenvattend zijn (hier twee voorbeelden die de lat nogal hoog leggen; de eerste vragend, de tweede stellend). Social Media zoals Facebook geven dan ook gelegenheid voor tweerichtingsverkeer. En dan is de cirkel rond, want wat op maandag besproken wordt, komt dan op zondag weer terug. Want alleen maar content pushen is wel erg 1.0.

Hoe zou jij Social Media inzetten om de kloof tussen zondag en maandag te overbruggen?

Morgen deel twee.
 

maandag 21 november 2011

Voelde je je niet een beetje l*llig, toen Jezus aan je verscheen?

"Zeg, Thomas, voelde je je niet een beetje l*llig, toen Jezus een week later aan je verscheen, en precies voorstelde, wat jij had gezegd?"

Gisteren kwam onze huisgroep bij elkaar. Johannes 21 - de opstanding van Jezus stond centraal. We bekeken het verhaal op DVD. Daarna lazen we het aan elkaar voor. En toen bleken we twee gasten (vrijwilligers ;-) in ons midden te hebben - Maria van Magdala en (ongelovige?) Thomas. We mochten ze alles vragen naar aanleiding van hun ervaring in dat bijbelgedeelte. "Wat dacht je Maria? Die twee discipelen lieten je gewoon staan." "Had Jezus niet gezegd dat -ie zou opstaan?" "Voelde je niet in de steek gelaten, toen je bij dat lege graf stond?" "Thomas, jij was er die eerste keer niet bij, toen Jezus de Heilige Geest blies over zijn leerlingen. Heb de Geest wel?"

Afgelopen vrijdag was ik op bezoek bij Bram van IFES. Hij heeft me allerlei inspiratie gegeven om betrokken bijbel te lezen. Bovenstaand interview is een van die manieren. Meteen maar uitgeprobeerd dus.

Wat voor creatieve manieren gebruik jij om betrokken bijbel te lezen met groepen?

dinsdag 8 november 2011

Torrie van Mattie bijna te koop

Maar niet lang daarna kreeg Jowie weer een droom. Weer zag hij een engel van God. Deze keer zei de engel: ‘Sta op en vlucht met het kind en Maria naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is op zoek naar het kind en wil Hem killen!’ Jowie stond gelijk op. Ze sloegen het ontbijt over en vluchtten nog diezelfde nacht naar Noord-Afrika. Geen tussenstop bij de McDrive, maar in één streep naar Egypte. Daar was het veilig, omdat Herodes daar geen koning was. Toen Herodes snapte dat de astrologen hem geflashed hadden, werd hij helemaal waus en ging omin broeja lopen doen. Hij schakelde over op plan B.

Daniël de Wolf schreef een gedeelte van het evangelie van Matteus - de torrie van Mattie in straattaal. Food for thought. Een preview vind je hier: straatbijbel-preview.pdf. En nog meer info op www.straatbijbel.nl. Interessant: de mp3's zijn zo te beluisteren.

Voor wie is deze bijbel bedoeld denk je? Wat doet het met je om de bijbel in deze woorden te horen?

De torrie van Mattie ligt vanaf half november in de winkel. Op het congres Buiten winnen is binnen beginnen is ook aandacht voor het boek.

maandag 7 november 2011

Persoonlijk of samen over Jezus vertellen (3 van 3)

Onlangs ontdekte ik het verschil tussen "als persoon over Jezus vertellen" en "samen laten zien wat het betekent om Jezus te volgen." Ik denk, dat veel mensen alleen het eerste kennen. Maar, de tweede aanpak is veel effectiever, leuker, maar ook veel ingrijpender.

In deze laatste van drie blogs leg ik het verschil tussen die twee uit (hier deel één en twee).

Vroeger woonde ik in het Land van Heusden en Altena. En ik werkte in Utrecht. Elke dag reisde ik op en neer met de Interliner, een snelle busverbinding tussen Sleeuwijk en Utrecht CS. Twee geografisch gescheiden werelden. Mijn collega's hadden een vergelijkbare situatie; ze werkten in Utrecht, maar woonden in Amsterdam, Woudenberg, Kampen, Ede, Zeist, Den Haag, enzovoorts. Mijn leven en dat van mijn collega's speelde zich af in twee geografische werelden. In die situatie is persoonlijk getuigenis mogelijk, maar niet meer dan dat. Wie vindt dat meer moet, loopt het risico anderen onterecht met een schuldgevoel op te zadelen.

Maar, ik leefde niet alleen geografisch in twee werelden. Ik leefde ook geestelijk in twee werelden. Ik had mijn christelijke privé wereld – kerk en vrienden en familie. En ik had nog een wereld; mijn professionele en in zekere zin publieke wereld. Maar die twee werelden maakten niet of nauwelijks contact.

Kan het anders? Ja, het kan anders. Met twee eenvoudige maar radicale veranderingen: maak persoonlijk samen en privé publiek.

Vind je voetbal kijken leuk? Doe dat niet meer alleen, maar ga samen kijken. Met een heel elftal tegelijk. Of misschien wat duidelijker: met een hele bijbelkring tegelijk. Persoonlijk wordt zo samen. En nodig als je samen gaat kijken niet-christelijke vrienden uit. Dan wordt privé publiek. En niet-christen ontmoeten christenen in een ontspannen maar wel echte dagelijkse omgeving. Vind je voetballen leuk. Dat is al samen. Maar doe het op zondagmiddag samen met je kring en niet-christelijke vrienden. Opnieuw wordt privé dan publiek. En opnieuw ontmoeten niet-christen christenen in een ontspannen maar wel echte dagelijkse omgeving. En in plaats van voetbal kun je ook wandelen, fietsen, klussen, film kijken, kitesurfen, barbecueën, opvoeden, fitnessen of wat dan ook invullen.

Wie dit gaat doen, ontdekt het verschil tussen persoonlijk en samen getuigen. Wie dit gaat doen, ontdekt dat de een goed spreekt, een ander gastvrij is, de een invoelend en een ander uitnodigend is. Wie dit gaat doen, ontdekt, dat het evangelie zichtbaar en tastbaar is. De bekende zendingsman Lesslie Newbigin zei: “De lokale gemeenschap vertolkt het evangelie.” En dat is wat er dan gebeurt.

Verander je bijbelkring in een vriendengroep die de bijbel en elkaars leven deelt. Wordt een vriendengroep die hun levens gastvrij met elkaar en anderen deelt. Chris Wright zegt: “Als wij bedoeld zijn om de onzichtbare God zichtbaar te maken, moet er wel wat te zien zijn.” Nu, dat kun je op deze manier doen.

Het is deze aanpak die je terugvindt bij Tim Chester en Steve Timmis, maar ook bij Alan Hirsch en Michael Frost. En die aanpak beperkt zich natuurlijk niet tot evangeliseren, maar beslaat het hele leven.

Waarom vinden veel mensen deze twee veranderingen -privé wordt publiek en alleen wordt samen- zo moeilijk?

zondag 6 november 2011

Persoonlijk of samen over Jezus vertellen (2 van 3)

Onlangs ontdekte ik het verschil tussen "als persoon over Jezus vertellen" en "samen laten zien wat het betekent om Jezus te volgen." Ik denk, dat veel mensen alleen het eerste kennen. Maar, de tweede aanpak is veel effectiever, leuker, maar ook veel ingrijpender.

Dit is de tweede van drie blogs (hier vind je de eerste).

Vroeger woonde ik in het Land van Heusden en Altena. En ik werkte in Utrecht. Elke dag reisde ik op en neer met de Interliner, een snelle busverbinding tussen Sleeuwijk en Utrecht CS. Twee geografisch gescheiden werelden. Mijn collega's hadden een vergelijkbare situatie; ze werkten in Utrecht, maar woonden in Amsterdam, Woudenberg, Kampen, Ede, Zeist, Den Haag, enzovoorts.

Mijn leven speelde zich af in twee werelden – 's avonds en in het weekend in Werkendam e.o. – overdag en professioneel in Utrecht. Maar die twee werelden werden met elkaar verbonden door de bus waar ik mee reisde. Wie vaak reist met dezelfde bus en (voor sommigen: noodgedwongen) naast mensen komt te zitten, leert vanzelf andere reizigers kennen. Ik had regelmatig gesprekken met twee vrouwen. De een een jaar of veertig en werkzaam bij Catharine LeDuc, de andere met een baan bij de overheid. En ook hier gingen onze gesprekken over koetjes en kalfjes, over ons leven en kregen soms een geestelijke dimensie.

Anders dan met de collega's op mijn werk, woonden ik en mijn medereizigers wel dicht bij elkaar. Maar was dat voldoende om verder te komen dan een persoonlijk getuigenis?

Weet jij een plek in je woonplaats waar niet-christen ongedwongen in aanraking komen met christenen in je woonplaats? En ben jij deel van die plek of groep?

Ik had die plaats niet. Meenemen naar een kerkdienst? Daar kwamen nooit niet-christenen en op buitenstaanders was de gemeenschap helemaal niet ingesteld. Meenemen naar een bijbelkring? Maar die was gericht op samen bijbellezen en vormden een soort “incrowd, ” een andere wereld. Meenemen naar de Alphacursus? Die hadden we niet. Maar, zelfs als die er zou zijn... Ik vind, dat als -ie er al was geweest, ik zelf mee had moeten gaan. Onze wederzijdse gesprekken vormden immers de basis van onze relatie. Bovendien vooronderstelt een Alphacursus eigenlijk veel kennis en komt op buitenstaanders niet zo vrijblijvend over (waarom dat woord überhaupt al). Ik had deze mensen best graag geïntroduceerd in mijn leefwereld, maar daar was mijn leefwereld niet op ingesteld. Mijn leefwereld kende onbedoeld en ongewild nog een scheiding: kerkelijk – niet kerkelijk, sacred – secular, privé – publiek. En tussen die twee werelden was grensverkeer op een natuurlijke manier niet mogelijk.

Als ik terugblik, denk ik dat ik op mijn werk gelegenheid had tot een persoonlijk getuigenis. Dat ik, gezien de geografisch afstand tussen mij en mijn collega's (en zij onderling), ook niet meer had moeten verwachten. Tegenover de niet-christenen in mijn eigen leefomgeving had ik echter ook niet meer mogelijkheden dan dat persoonlijke getuigenis. Anderen zijn daarin misschien veel effectiever dan ik. Maar gezien het geringe aantal mensen dat in Nederland tot geloof komt, denk ik, dat dat aantal mensen dat effectief persoonlijk getuigt klein is.

donderdag 3 november 2011

Persoonlijk of samen over Jezus vertellen (1 van 3)

Onlangs ontdekte ik het verschil tussen "als persoon over Jezus vertellen" en "samen laten zien wat het betekent om Jezus te volgen." Ik denk, dat veel mensen alleen het eerste kennen. Maar, de tweede aanpak is veel effectiever, leuker, maar ook veel ingrijpender.

In drie blogs leg ik het verschil tussen de twee uit aan de hand van mijn eigen leven.

Vroeger woonde ik in het Land van Heusden en Altena. En werkte ik in Utrecht. Elke dag reisde ik op en neer met de Interliner, een busverbinding tussen Sleeuwijk en Utrecht CS. Mijn collega's net zo; werkten in Utrecht, maar woonden in Amsterdam, Woudenberg, Kampen, Ede, Zeist, Den Haag, enzovoorts. Mijn leven speelde zich af in twee werelden – 's avonds en in het weekend in Werkendam, overdag in Utrecht. En af en toe was er overlap – een personeelsfeest, maar verder hadden we als collega's weinig en zeker geen spontaan contact. We kwamen elkaar op straat of bij het schoolplei simpelweg niet tegen.

Ik denk, dat deze situatie voor veel mensen geldt.

Veel mensen wonen op flinke afstanden van hun werk. Hoe kun je dan christen zijn? En hoe kun je daar het evangelie delen?

Op mijn werk wist uiteindelijk iedereen wel dat ik christen was. Met een aantal collega's had ik regelmatig persoonlijke gesprekken. Altijd van hart tot hart. En ik weet, dat ook collega's met wie ik niet uitgebreid sprak, mijn identiteit kenden. Want, ik merkte, dat ze dat ook van andere collega's wisten die christen waren. En dit is het niveau, waar het in de meeste gevallen bij blijft.

Op je werk heb je alle kans om vanuit een christelijke identiteit te werken. Dat heeft te maken met integriteit, trouw, een constructieve houding, soberheid, dienend leiderschap, enzovoorts. Incidenteel en wellicht regelmatig zul je de gelegenheid hebben om te vertellen over Jezus. Maar, in bijna alle gevallen, is dat een persoonlijk getuigenis; jij vertelt. En je vertelt mogelijk over jouw woonwereld, maar die is gescheiden van de wereld van je collega's.

Laten we ook realistisch zijn. Stel een niet-gelovige collega heeft belangstelling voor het evangelie. Nodig je hem of haar uit om naar jouw kerk te komen? Maar misschien woont hij of zij wel 200 kilometer afstand. Zoek je een christelijke gemeenschap voor haar of hem in zijn eigen woonplaats? Wie dat probeert, zal ontdekken dat het evangelie verbonden is met relaties. Dus hoe realistisch is het, dat dit gaat lukken? En hoe vaak komt dit voor?

Ik denk, dat wie zijn evangelisatie-kaarten op het werk zet, het risico loopt zijn werk te misbruiken. Werk heeft allereerst een doel in zich zelf. Ik denk verder, dat als je werk de enige locatie is, waar je het evangelie deelt, je vrijwel nooit iemand tot geloof zal zien komen. En dat je voor je gevoel altijd zal falen, wanneer je jezelf oplegt, dat het daar moet gebeuren. Dat falende gevoel zal nog sterker zijn, als je iemand bent die het evangelie niet zo goed kan verwoorden.

De werkplek biedt de gelegenheid aan niet-christenen om te kijken naar christenen die vanuit hun identiteit werken. Als het gaat om evangelisatie, is er soms gelegenheid voor persoonlijk getuigenis. Maar geografische afstand is ook in onze Internetmaatschappij nog steeds een belangrijk gegeven. Daardoor is er vaak weinig gelegenheid om elkaars leven te delen en dus om mensen het christelijke leven te laten zien.

PS Op sommige werkplekken zijn gebedsgroepen. Maar, ik denk, dat de voorbeelden waarin deze zich ontwikkelen tot echte gemeenschappen uitzonderingen zijn en blijven. Laat staan dat ze uitgroeien tot gemeenschappen waarin ook niet-christenen opgenomen kunnen worden.

woensdag 2 november 2011

Sabine van der Heijden - Kerk voor een nieuwe generatie

Sabine van der Heijden is gepassioneerd voor jonge gelovigen. Bekend bij jeugdwerkers vanwege haar boek Re:visie maar ook vele artikelen en interviews. Ik had ze net aan de telefoon en ze vertelde over haar nieuwe boek dat op stapel staat: Kerk voor een nieuwe generatie.

Wat highlights:
  • Kerken zouden zich meer moeten baseren op gezinnen dan op individuen.
  • Een relationele aanpak is belangrijk, maar vergeet daarbij ook niet de inhoud.
  • Secularisatie, individualisme en consumentisme gaan aan niemand voorbij.
Misschien wil ik het horen, maar volgens mij pleit Sabine voor kleine groepen die samen groeien tot volwassen volgelingen. En die kleine groepen bestaan niet alleen uit leeftijdsgenoten, maar hebben gezinnen als basis. Kleine groepen die vanuit hun samenzijn activiteiten organiseren, maar die niet opgaan in activiteiten. Zoals een gezin niet een verzameling activiteiten is, zoals samen eten en samen dingen doen. Een gezin vormt juist de basis voor die activiteiten.

Terecht merkte Sabine op, dat veel mensen het druk hebben. Een ander vertrouwde me onlangs toe, ook een individualist te zijn. Maar wordt het dan gewoon geen tijd om ons te bekeren van ons individualisme, en als het gaat om tijd, keuzes te maken op basis van onze prioriteiten?

maandag 24 oktober 2011

Jesus Creed

Scot McKnight geniet in Nederland enige bekendheid met zijn boek het Credo van Jezus. Minder bekend is, denk ik, dat hij met Jesus Creed een interessante weblog bijhoudt.

Soms zijn de topics alleen interessant voor inwoners van de VS - homeschooling is er zo een. Maar vaak genoeg snijdt hij actuele theologische thema's aan over New Perspective, Gospel, Missional Church. En dan opeens stelt hij weer heel directe vragen: Mag iemand die gescheiden is oudste zijn?

De kracht van zijn blog zit niet in de lay-out. De eerste keer dat ik zijn blog bezocht, dacht ik in de beginjaren van het Internet te zijn beland. Maar haak daar niet op af. Want de kracht ligt ergens anders. In de frequentie waarmee hij post. In de actualiteit van de onderwerpen. In het feit, dat hij vragen stelt aan zijn lezers, en dat hij in gaat op hun antwoorden en vragen (dus in de comments kom je Scot ook weer direct tegen).

vrijdag 21 oktober 2011

Drie redenen om dit boek te lezen als je geen Rotterdammer bent

Gea Gort schreef God in de Stad - Missionair Leven in een stedelijke omgeving. Gisteren gaf ik al drie redenen om dit boek te lezen als je een Rotterdammer bent. Nu drie redenen, voor als je dat niet bent:
  1. Het boek ziet er goed uit; mooie lay-out, goede foto's, interessant vierkant formaat. Geef het cadeau!
  2. Het is een van de eerste Nederlandstalige boeken met een "theologie van de stad." In de Angelsaksische wereld verschijnt daar van alles over, maar in ons taalgebied is dit uniek. Dus alle termen die in dat taalgebied allang normaal zijn, eindelijk ook in het Nederlands uitgelegd. Eigenlijk ook weer een reden om het ook cadeau te geven. Niet alleen mooie vormgeving, maar ook interessante inhoud.
  3. En, laten we eerlijk zijn: in het Rijnmond gebied gebeurt het. Dat weten we toch allemaal. Maar de titel van het boek is Missionair leven in de stad, dus dat Rotterdams ligt er toch niet zo dik bovenop. Dus het is zelf te verteren voor mensen die niet in het middelpunt van Nederland wonen. Geef het bijvoorbeeld cadeau aan een Amsterdammer ;-)

donderdag 20 oktober 2011

Drie redenen waarom elke Rotterdammer dit boek moet lezen

Gea Gort schreef God in de stad - Missionair leven in een stedelijke omgeving.

Drie redenen waarom elke Rotterdammer dit boek moet lezen:
  1. Dit boek vertelt over Rotterdam en Rotterdammers komen er zelf in aan het woord. Paul Donders, Marieke Klaase, Joany Muskiet, Marten de Vries, Daniël de Wolf, om maar wat namen te noemen. Allemaal mensen die geloven in hun stad.
  2. En deze mensen geloven dat er hoop is voor de stad, dus zeker voor Rotterdam. Hun hoop putten ze uit het verhaal dat God met mensen gaat. Een verhaal dat begon in een tuin, en eindigt met een stad.
  3. En natuurlijk zijn het niet alleen praatjesmakers. Nee, het zijn Rotterdammers, dus niet alleen woorden, maar ook daden. Deze mensen mensen laten zien, dat hun hoop hun leven en hun omgeving verandert.
Ben je geen Rotterdammer? Geef ik morgen nog drie redenen, die ook voor niet Rotterdammers van toepassing zijn.

    woensdag 19 oktober 2011

    Zes aanwijzingen voor het debat (door Tim Keller)

    De directe aanleiding voor deze blog vind je in mijn vorige blog. Ik mopperde over de manier waarop Carson in ging op standpunten die hij niet deelt. Juist vandaag post een andere vooraanstaande Gospel Coalition man, Tim Keller, zes regels voor de polemiek. Hoe ga je met elkaar in debat?

    En de eerste aanwijzing die Keller geeft is - jawel - afkomstig van Carson zelf:
    1. Carson's Rule: You don't have to follow Matthew 18 before publishing polemics.
    Maar dan wordt het interessanter:
    2. Murray's Rule: You must take full responsibility for even unwitting misrepresentation of someone's views.
    3. Alexander's Rule: Never attribute an opinion to your opponent that he himself does not own.
    4. Gillespie's Rule A: Take your opponents' views in total, not selectively.
    5. Gillespie's Rule B: Represent and engage your opponents' position in its very strongest form, not in a weak "straw man" form.
    En dan de laatste, van Calvijn himself. Altijd leuk om hem positief in het nieuws te brengen:
    6. Calvin's Rule: Seek to persuade, not antagonize, but watch your motives!
    Als ik naar dat rijtje kijk, dan ziet het er naar uit, dat Carson bij punt zes zeker de mist ingaat, maar ook bij een aantal eerdere punten wel eens steken laat vallen.

    De hele post van Keller vind je hier: http://thegospelcoalition.org/blogs/tgc/2011/10/18/be-winsome-and-persuasive/.

    zaterdag 15 oktober 2011

    Carson over Boyds ideeën over God

    Ik ben aan het lezen in 1 en 2 Samuël en 1 Koningen. Veel geweld. En dus was ik daar mee bezig, en kwam zo op het spoor van Greg Boyd en zijn boek God at War. Boyd bleek meer te zijn dan een schrijver van het populaire boekje Brieven van een scepticus. Boyd is een van de spreekbuizen van het zogenaamde Open Theism. Kort gezegd - God weet wel welke mogelijke toekomsten er zijn, maar niet welke het echt gaat worden. Dat hangt namelijk af van de keuzes die mensen maken (en die dus echt vrij zijn). En zo kan God dus ook spijt hebben, verrast zijn, teleurgesteld, enzovoorts.

    Nadat ik wat toespraken van Boyd had gehoord, nu dus maar eens tijd om ook eens wat van de andere kant. En als ik een reactie zoek op een vernieuwing, google ik gewoon op het onderwerp, carson en mp3. Goede kans, dat ik een lezing van Don Carson te pakken krijg, waar hij in gaat op de zaak. En die zaak van een conservatieve, evangelical/gereformeerde kant belicht. Zo heb ik een serie van drie MP3's beluisterd van Carson over New Perspective on Paul.

    En jawel hoor, zoeken op "Carson open theism mp3" leidde uiteindelijk tot een lezing van anderhalf uur. Het was een zoektocht met een paar hindernissen, maar op deze pagina kun je de mp3 vinden: http://welforum.com/course/view.php?id=90.

    Carson geeft een goede inleiding op de ideeën van Boyd, maar in de weerlegging ervan valt me de geharnaste taal op. Het doel lijkt nooit om het idee van de ander te begrijpen, maar vooral om dat te weerleggen. En dat doe je door de standpunten van die ander zo neer te zetten, dat ze simplistisch of slecht doordacht zijn. Dat kan behulpzaam zijn in een debat, veilig zijn voor hoorders (gelukkig, ik kan blijven bij wat ik altijd al heb gehoord), maar het levert geen bijdrage in de zoektocht naar de waarheid.

    Amerikanen staan bekend als goede debaters, maar als Nederlander krijg ik dan toch jeuk. Is het een cultureel verschil? Is de jeuk herkenbaar?

    donderdag 13 oktober 2011

    Schrijft Boyd meer dan brieven aan sceptische vaders?

    Greg Boyd schreef met Brieven van een scepticus een populair christelijk boek. Greg kwam tot geloof, maar zijn vader bleef sceptisch. Totdat hij op zeventigjarige leeftijd een briefwisseling begon met zijn zoon Greg. Die briefwisseling is in een boek gegoten. Alle sceptische vragen vinden er een plaats:
    • Waarom heeft het christendom zoveel leed aangericht?
    • Waarom is er zoveel leed in de wereld?
    • Waarom heeft God je moeder niet in leven gelaten?
    • Hoe kun je nu geloven dat een mens uit de dood is opgestaan?
    • Wat moeten we met de boeken van andere godsdiensten?
    • Enzovoorts.
    Allemaal met antwoorden, die in ieder geval voor veel christenen bevredigend zijn. Voor Gregs vader trouwens ook, want die kwam tot geloof. 

    Standaardboekje? Standaardschrijver? Niet cool? Toch wel: in een brief van Greg stond een zinnetje, dat hevige discussies opriep. Het was een zinnetje in een antwoord op de vraag of God weet wat er in de toekomst gebeurt:
    Als God ons vrijheid geeft, scheppen wij de werkelijkheid van onze besluiten door ze te nemen. En zolang wij die besluiten niet nemen, bestaan ze gewoon niet. En valt er dus niets over te weten. ... Dus kan God de goede en verkeerde beslissingen van de mens die Hij schept niet van te voren kennen, totdat Hij ze schept en zij op hun beurt hun beslissingen 'scheppen'.
    Waar de calvinist zegt, dat er niets buiten God om gebeurt omdat God almachtig is (en dus ook alwetend over de toekomst). Waar de arminiaan zegt, dat er niets in de toekomst gebeurt zonder dat God het al wist, omdat God alwetend is. Daar zegt Boyd, dat God niet alles weet over de toekomst.

    De toekomst is in zekere zin open, ook voor God. En daarom kan God ook spijt hebben van beslissingen die hij heeft genomen. God kiest Saul als koning, maar is later teleurgesteld over zijn keus. God kan teleurgesteld worden in zijn verwachtingen en besluit tot de zondvloed. Enzovoorts. Als God alwetend over de toekomst is, is het op het eerste gezicht nogal vreemd om te spreken over Gods spijt - hij wist het toch al van te voren? Daarom grijpen veel bijbeluitleggers terug op de technische term "anthropomorfisme"; naar de mens gesproken had God spijt, maar "in het echt" niet. De manier waarop Boyd uitleg geeft lijkt die kunstgreep (?) te voorkomen.

    Maar is God dan nog alwetend? Volgens Boyd wel. Als eerste: je kunt alleen weten wat bestaat en de toekomst bestaat niet, dus daar valt ook niets over te weten. Als tweede: God kent wel alle mogelijkheden en handelt vanuit die mogelijkheden. Sommigen zeggen, dat Boyd een extreme vorm van arminianisme vertegenwoordigt. Ik zou denken, dat hij juist een tussenpositie inneemt. Waar God volgens de calvinist de toekomst predestineert en volgens de arminiaan kent, kent God volgens Boyd alle mogelijke toekomsten.

    Theoretische discussie? Op het oog misschien, maar denk eens aan de volgende onderwerpen:
    • Gebed - wat "doet" gebed? Volgens de calvinist, de arminiaan en de open theist (de technische naam voor de theologische positie van Boyd)?
    • Vrije wil - wat betekent dat? Volgens de calvinist, de arminiaan en de open theist?
    • Lijden - waar liggen verantwoordelijkheden? Volgens de calvinist, de arminiaan en de open theist?
    Mocht je denken, dat Boyd zomaar een balletje opgooit... Kijk dan maar eens op zijn website (let op naam!). Google op "'open theism' Bodyd". Combineer Boyd eens met Piper (beiden baptist, beiden predikant in Minneapolis), en je vindt een heftige discussie over een ingestorte brug in hun woonplaats en Gods rol daarbij. Kijk eens wat voor boeken Boyd heeft geschreven op Amazon. En onderzoek eens voor je zelf wat de consequenties zijn van Open Theism.

    vrijdag 30 september 2011

    Chester - 100% Anders -> Gesprekshandleiding beschikbaar

    Een blogje of wat geleden meldde ik de Nederlandse vertaling van Tim Chester's You can change. In het Nederlands: 100% Anders

    Via de website van uitgever de Vuurbaak is een gesprekshandleiding beschikbaar. Zo te downloaden.

    woensdag 28 september 2011

    Twee dagen en twee bijeenkomsten over de toekomst van de kerk

    Vandaag en morgen ben ik op twee bijeenkomsten over de toekomst van de kerk.

    De eerste is een tweedaagse bijeenkomst, waarin Nederlandse en Zuid-Amerikaanse kerkplanters en theologen hun kennis uitwisselen. Ik vind de dag interessant, omdat ze eens niet loopt langs de bijna stereotype Angelsaksische weg.

    De tweede is een debat in de stijl van het Lagerhuis. Thema: Kerk in de stad: hoe en hoe lang nog? Het debat is deel van een feestelijke week georganiseerd door de Wilhelminakerk in Haarlem. Feest omdat die kerk 90 jaar bestaat. Feest met een randje, want hoe lang bestaat de kerk nog in Haarlem (en in de stad in het algemeen).

    Twee bijeenkomsten; zou de kerk er toch echt haast mee gaan maken om na te denken over haar toekomst? En zou er behalve denkwerk ook echt verandering uit voortkomen. Is denken de weg naar verandering, of is denken juist meer van hetzelfde? En gaat beter denken ons niet helpen? De illustratie in deze blog is afkomstig van Hirsch. Hij pleit voor action-learning.

    dinsdag 27 september 2011

    Story of Jesus met Witherington en Wright

     
    Op de website van Ben Witherington vond ik een verwijzing naar een documentaire over Jezus van de BBC waaraan onder andere Ben, maar ook Tom Wright heeft meegewerkt. De docu staat wel op amazon.com, maar nog niet op amazon.co.uk. Ik ben er wel benieuwd naar. 

    Iemand hem gezien?

    donderdag 22 september 2011

    When success is equated with excess

    In deze tijden van 9-11, stiekeme bonussen en een opkomende economische storm, een reminder van de Californische band Switchfoot - American Dream - Live and Die for Bigger Dreams!


    P.S. ze treden binnenkort op in de Melkweg.

    woensdag 21 september 2011

    Nieuwe kerk in Sliedrecht

    Afgelopen zondag is de NGK een kerk rijker geworden. KopS (Kerk op Straat) in Sliedrecht is kerk geworden - met oudsten. Jezus werd al gevolgd en voorgeleefd. Mensen spoorden al aan om hem te volgen. Nu gaan ze ook mensen dopen in zijn naam en zijn maaltijd vieren. KopS is ontstaan vanuit het werk dat Gerard Vrooland in café's en op straat in Sliedrecht doet. Groepen mensen, een gemeenschap ontstond en dit benoemen als gemeente was een logische stap.

    Op zondag was Pand33 goed gevuld. Pand33 is een plek waar jongeren in Sliedrecht elkaar kunnen ontmoeten en de locatie van waaruit Gerard werkt. Samen met Peter Strating had ik een kleine rol in de samenkomst; we hebben een kort woordje gesproken en we hebben samen met Geert van Dijk de nieuwe oudsten gezegend.

    KopS heeft alle kenmerken van een kerk, maar is tegelijkertijd voor de NGK een noviteit. De nieuwe gemeente bestaat uit mensen die Jezus willen volgen, maar zich in bestaande kerken niet thuis voelen. Vormen liggen niet vast en zijn vloeibaar. We weten nog niet, hoe dit zich allemaal gaat ontwikkelen. Blijft het, groeit het, verdwijnt het, of ziet het er over een paar jaar weer anders uit? Wie rondkijkt in kerkelijk Nederland ziet, dat mensen die het evangelie verkondigen vaak nieuwe wegen zoeken. Naast KopS, valt binnen de NGK te denken aan de Havenkerk. Binnen de kleine oecumene zijn nog meer voorbeelden te vinden. Zo heeft de GKV Arnhem zich verbonden met Villa Klarendal, ooit begonnen als wijkproject van YfC. En is de CGK Haarlem aan de slag met Het Open Huis in de wijk Schalkwijk. En dat zijn maar twee voorbeelden. Het zou goed zijn als ook ons kerkverband ruimte aan deze experimenten biedt, om zo ook ruimte te bieden aan het werk van de Geest.

    dinsdag 13 september 2011

    Operation World

    Gisteren kreeg ik Operation World cadeau. Een dik boek, van net geen duizend bladzijden, dat alle landen van de wereld beschrijft vanuit geestelijk perspectief. Van elk land geeft het boek overzichten op het gebied van economie, staatsinrichting, cultuur en religie. En vervolgens volgen een aantal puntige beschrijvingen die aansporen tot gebed. Operation World is ook online beschikbaar.

    William Carey beschreef rond de 18e eeuw in zijn Inquiry zo goed en zo kwaad als hij kon de voortgang van het evangelie wereldwijd. En daarmee is dat een vroege voorloper van Operation World. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw komt om de zoveel jaar een nieuwe editie van dit boek uit. Aanvankelijk met Patrick Johnstone als eindredacteur, nu heeft Jason Mandryk het stokje van hem overgenomen.

    Operation World kent beperkingen. Niet elke christen zal dezelfde overtuigingen hebben als Jason en zijn team. Maar de redactie is zich in ieder geval gedeeltelijk van haar beperkingen bewust. Twee voorbeelden. "We are predominantly white Westerners (although decreasingly so) and, as such, cannot divorce ourselves completely from the societies and cultures from which we have emerged" En als tweede, onder het kopje "An emphasis on the Church": "Early editions were rightly criticized for overemphasising mission agencies and the contribution of missionaries."

    Gisteren kreeg ik het boek. Vandaag sla ik het open bij 13 september: gebed voor Nederland.

    maandag 12 september 2011

    Hirsch: It is communitas not community - danger is good for us

    Alan Hirsch schrijft een belangrijk hoofdstuk in The Forgotten Ways: Communitas, not community. De natuurlijke habitat voor Gods volk is de crisissituatie. Denk aan de patriarchen, de Exodus, denk aan het begin van het koninkrijk onder Saul en David, maar ook de tijd van de ballingschap, denk aan de tijd van Jezus en de vroege kerk. Allemaal situaties waarin het leven van de gemeenschap uitgedaagd en zelfs bedreigd werd. Tijden zonder status-quo. Tijden waarin Gods volk zich door de Geest opnieuw moest uitvinden. Daarom vormt juist de middenklasse kerk een bedreiging voor de waarden van het evangelie, omdat ze zo gericht is op veiligheid en comfort, en die twee waarden albeheersend kunnen worden.

    In dit clipje vat Alan communitas samen. Mis het dynamiet niet door je te laten misleiden door het onderkoelde toontje.

    zaterdag 10 september 2011

    Nieuw album van Sara Groves

    Singer-song writer Sara Groves heeft een nieuw album uitgebracht: Invisible Empire. Ik heb het net gedownload en ga eens luisteren.

    Nooit van Sara Groves gehoord? Lees hier dan eens verder op JesusFreakHideout of google op haar naam. Of luister eens naar deze songs.

    vrijdag 9 september 2011

    Liefdesliedjes van Sara Groves

    Sara Groves is een van mijn favoriete singer/song writers. En ik ben niet de enige die haar muziek waardeert. Nooit van haar gehoord? Hier drie liefdesliedjes van haar.

    Twice as good - "Jouw liefde verdubbelt de vreugde in mijn leven." Recht toe recht aan, maar tegelijkertijd heel dichtbij. Sara Groves ziet de poëzie in het dagelijkse leven en tilt het zo uit boven de sleur en wijst aan hoe bijzonder het is. Dat is kenmerkend voor veel van haar werk.


    Op het album Fireflies and Songs plaatst ze dit nummer direct achter Twice as Good: It's me - Een liedje over een huiselijk ruzie. "Zo maar in eens gebeurde het. We waren in gesprek en zonder het te merken liepen we onbeschermd een mijnenveld in. Ruzie. We rennen voor ons leven, alle tederheid is verdwenen. ... En uiteindelijk, hoor ik het meisje in me naar de jongen roepen waar ze van houdt: "Ik ben het. Kom terug mijn lief!" Die combinatie zou ik zelf zo maar kunnen gebruiken bij bijvoorbeeld een Marriage Course of een andere samenkomst over relaties. (songtekst)


    En tot slot dit nummer: Loving a person the way they are is not easy - Niet zo eenvoudig om van iemand te houden zoals -ie is. Zoek je iets dan vind je het, maar ook echte liefde. (songtekst)


    donderdag 8 september 2011

    Nieuw album van Burlap to Cashmere


    Lang geleden bracht Burlap to Cashmere hun eerste album uit: Anybody Out There. Gitaren, folk, Paul Simon, Griekse invloeden. Toen werd het stil rond de band. Leadzanger en componist Steven Deloupolos bracht twee solo albums uit, waaronder Me Died Blue. Maar nu is er dus een tweede naamloos album van de band uitgekomen. Volgens Christianity Today zelfs beter als het eerste. Of dat zo is, zal de tijd leren, maar ik luister inmiddels met veel plezier naar deze opvolger.

    woensdag 7 september 2011

    Pijn in je buik?

    Soms heb je pijn in je buik. Weet je hoe dat komt? De Here God woont in je hart. Maar, af en toe komt hij er uit en gaat hij een stukje wandelen. En dan stampt -ie wel eens.

    woensdag 31 augustus 2011

    Chester - 100% Anders

    Tien vragen:
    1. Wat zou je willen veranderen?
    2. Waarom wil je veranderen?
    3. Hoe ga je veranderen?
    4. Wat zijn voor jou de moeilijke momenten?
    5. Op welke waarheden moet jij je richten?
    6. Van welke verlangens moet jij je afkeren?
    7. Wat verhindert jou om te veranderen?
    8. Hoe kun je je geloof en bekering versterken?
    9. Hoe kunnen we elkaar helpen veranderen?
    10. Je leven lang elke dag veranderen. Ben je er klaar voor?
    Deze vragen staan centraal in een pasvertaald boek van Tim Chester. Ik ben er enthousiast over, omdat het handen en voeten geeft aan (geestelijke) groei. Tom Wright en Graham Tomlin schrijven mooie dingen op in Virtue Reborn en Geestelijk Fit, maar ik vind dit boek van Tim Chester praktisch. Chester gaat verder, waar Tom en Graham eindigen.

    maandag 29 augustus 2011

    Lijstjes en Ben Tiggelaar

    Lijstjes, lijstjes – to-do, asap, scheduled. Een lange lijst met taken hield ik bij in ThinkingRock, mijn GTD toepassing. Mind like water, schreef ik een tijd geleden nog hoopvol. Maar, terwijl ik de taken wel opschreef, vergat ik om er tijd voor te reserveren. Dat kon, want de meesten van die taken waren toch niet gebonden aan een vaste einddatum. Of kon het toch niet, want mijn lijsten werden steeds langer werden. En als lijsten maar lang genoeg worden, zeggen ze op een gegeven moment niets meer. Het water in mijn hoofd veranderde langzaam weer in een moeras.

    Ben Tiggelaar schreef er ook over in de Intermediair. En net als hem ben ik ertoe overgegaan om al mijn taken ook met pen in mijn papieren agenda te schrijven. En op de een af andere manier helpt het. Waarom het beter werkt? Misschien omdat een taak in mijn digitale to-do lijstje virtueel is en een handgeschreven taak in mijn papieren agenda echt? Misschien omdat ik de taken noteer op de dag dat ze echt afgerond moeten zijn en ik dus fysiek voor me zie, dat er werk aankomt? En er ook geen manier is om die fysieke wereld zo te sorteren dat het net is of er geen werk aankomt? Ik weet niet waarom dit beter lijkt te werken, maar het is wel zo.

    Tenminste, tot nu toe lijkt het te werken, want de vakantie is nog maar net afgelopen.

    vrijdag 19 augustus 2011

    En nu Nederlands ondertiteld

    Onlangs zette ik een filmpje van Chick-Fil-A in mijn blog. Hier opnieuw, maar nu Nederlands ondertiteld:

    donderdag 18 augustus 2011

    Chris Wright en de rellen in Engeland

    Chris Wright schreef een nieuw boek - The Mission of Gods People.

    In 2006 schreef hij The Mission of God. Een dikke pil, waarin Chris de uitdaging aanging om de hele bijbel te lezen als vertelling van Gods alomvattende plan. Dit nieuwe boek is enerzijds een vervolg, - nu gaat het over de missie van Gods mensen. Anderzijds mikt het op een andere doelgroep. The Mission of God is meer academisch, The Mission of Gods People richt zich op een veel bredere doelgroep. Het is een goed leesbaar boek, dat laat zien dat missie het hele leven van alle volgelingen van Jezus omvat. 

    Ik vond deze quote wel actueel:
    Once upon a time there where certain banks who, through their own great folly, found themselves in danger of collapse under mountains of toxic debt that they could not repay or even understand. So they went to their governments, who had mercy on them and took their debts away with thousands of billions of dollars and pounds (PK: and euros) taken from their tax-payers. Then those same bankts came accross many individuals whose taxes had rescued them, who owed them small debts of a few thousand dollars or pounds (PK: or euros), but they showed no mercy at all and took awaay their homes because they couldn't pay up. Which goes to show that redemption in our fallen world seems to work very nicely for the rich and the powerful but is hard to come by if you're poor. Jesus' idea of redemption in the kingdom of God operates differently.
    Actueel, want op dit moment ontvangen relschoppers in Engeland enorm hoge straffen. Soms gaan ze maanden de cel in voor het stelen van een flesje water. En ondertussen regeert de bonuscultuur in the City als vanouds...

    Ergens eind van dit jaar (?) geeft de Vuurbaak de Nederlandse vertaling uit.

    dinsdag 16 augustus 2011

    Door Jezus past ons leven in Gods verhaal

    Kijk eens naar dit ontroerende filmpje van Chick-Fil-A, een Amerikaanse fastfoodketen:
    Dus: "Elk leven heeft een verhaal, als we maar de moeite doen om het te lezen." Combineer dat met deze prikkelende stelling van Chris Wright: "Wij vragen “hoe en waar past God in mijn levensverhaal?,” maar de echte vraag is: “hoe en waar past mijn leven in Gods grote verhaal.” " Dan krijg je zoiets als:

    Door Jezus past elk leven in Gods grote verhaal.

    En dan komen vanzelf de vragen:
    • Wie is God dan?
    • Wat is zijn verhaal?
    • Wie ben ik?
    • En waar en hoe pas ik dan in zijn verhaal?
    • En welke rol speelt Jezus dan?
    • En de belangrijkste vraag: hoe past God mij, hoe past God ons, door Jezus in zijn verhaal?
    Die vragen leveren mij voer genoeg op voor preken voor dit seizoen.

    woensdag 13 april 2011

    Geef ons ruimte om Jezus te volgen

    Afgelopen vrijdag en zaterdag was er een conferentie rondom Total Church (hier links naar allerlei blogs rondom de dagen). Total Church is de radicale uitwerking van kerk rondom twee principes: evangelie en gemeenschap. Die twee vormen de brandpunten (radix) van de ellips. Total Church is eenvoudig uit te leggen met korte zinnetjes:
    • De lokale gemeenschap vertolkt het evangelie (citaat van Newbigin).
    • Wees goede buren.
    • Gewone mensen die samen gewone dingen doen vanuit het perspectief van het evangelie.
    • Alledaags leven vanuit het perspectief van het evangelie.
    Die eenvoud is verraderlijk. "Maar dat doen we toch al?"

    Goede buren zijn is de kortste manier om te vertellen dat je leven draait om "je naaste liefhebben als jezelf." En dat zinnetje krijgt betekenis vanuit het verhaal van de bijbel, waarin Jezus dat tot zijn dood toe heeft gedaan. Hij heeft zelfs zijn vijanden (lees: ons) liefgehad, opdat wij weer buren konden zijn. Dus dat schijnbaar eenvoudige zinnetje herbergt allereerst een verraderlijke diepgang. 

    Maar, niet alleen dat. Goede buren, dat willen veel mensen zijn. Maar, meestal is dat iets dat je er bij doet. Je hebt je gezin, je huis, je hobby's, je baan en dan wil je daarnaast ook doen wat goede buren doen. Total Church draait dat radicaal om. Dit is mijn identiteit: in Christus ben ik een goede buur. En die identiteit (dat verhaal) is normatief voor het vormgeven van mijn hele leven. Hoeveel inkomen heb ik nodig om een goede buur te zijn? Waar zijn goede buren nodig? Welke hobby's helpen mij om een goede buur te zijn? Met wie wil ik samen goede buur zijn? Welke dingen hebben mijn buren nodig? Waarvan moet ik me bekeren om een goede buur te zijn?

    Total Church vraagt dus - of moet ik zeggen: het evangelie zelf vraagt? - om ons leven radicaal vorm te geven vanuit onze identiteit in Christus. Of: vanuit de navolging van Jezus. 

    Ik gebruik trouwens af en toe bewust het woord verhaal. Want, leven vanuit die identiteit, gebeurt altijd vanuit het besef waar we ons in het verhaal van het evangelie bevinden. Dat verhaal is nog niet ten einde. Theologisch gezegd: Total Church is niet gebaseerd op een gerealiseerde eschatologie.

    Maar de titel van deze blog vraagt om nog iets anders: ruimte. Waar bieden kerken in Nederland mensen de ruimte om dit experiment aan te gaan? Want dit gaat natuurlijk niet om Total Church, maar om iets anders, wat al een tijd in de lucht hangt. Waar durven gereformeerde of evangelische kerken het aan om te zeggen: "Onze vorm van kerk begint bij het instituut, of bij de door de predikant verkondigde boodschap, of bij de gemeenschap, maar beginnen bij kerk als volgelingen van Jezus is ook een geldig en ander begin." En ik gebruik de woorden instituut, gemeenschap en boodschap, zoals Dulles die gebruikt in zijn boek Models of the Church. Ook Dulles voegde dat model, volgelingen van Jezus, pas toe in een tweede druk van zijn boek. Maar Dulles heeft het wel. Maar, waarom lukt het kerken in Nederland niet om dat model te zien?

    Waar durven kerken het in Nederland het aan om mensen ruimte te bieden om op deze manier kerk vorm te geven? Waarom zijn mensen zo bang, dat dan alles losgelaten wordt? Inderdaad komen andere aspecten van de verzoening dan ook aan bod - ook de menswording en de opstanding van Jezus. Maar zijn kruisdood zeker ook. Of waarom denken weer andere mensen, dat het meer van hetzelfde is - dat dit gewoon bij de ¨klassieke gemeenteopbouw" past? Lees je literatuur (Frost&Hirsch, Stetzer&Putman, Chester&Timmis) en kijk om je heen naar de praktijk. En besef, net als Dulles, dat levensvatbare gemeenten rondom het model "Jezus volgen" ook de andere modellen zullen integreren (zo Dulles). Waarom denken mensen, dat een ander model van kerk betekent, dat je daarmee een negatief waardeoordeel over hun vorm van kerk uitspreekt? Waarom denken we zoveel vanuit kerk en zo weinig vanuit Koninkrijk?

    Nee, dit model van kerk zal niet voor alle christenen in Nederland zijn. Nee, andere modellen hebben ook hun waarde. Maar, voor een significant deel van de volgelingen van Jezus, en zeker voor hen die jong zijn, zal dit model - samen Jezus volgen - hun toekomst zijn. En waar het evangelie deze wereld wil aanspreken, zal dat percentage nog hoger liggen.

    Dus demp de kloof en geef ons ruimte om Jezus te volgen. Bied die gastvrijheid.