maandag 7 november 2011

Persoonlijk of samen over Jezus vertellen (3 van 3)

Onlangs ontdekte ik het verschil tussen "als persoon over Jezus vertellen" en "samen laten zien wat het betekent om Jezus te volgen." Ik denk, dat veel mensen alleen het eerste kennen. Maar, de tweede aanpak is veel effectiever, leuker, maar ook veel ingrijpender.

In deze laatste van drie blogs leg ik het verschil tussen die twee uit (hier deel één en twee).

Vroeger woonde ik in het Land van Heusden en Altena. En ik werkte in Utrecht. Elke dag reisde ik op en neer met de Interliner, een snelle busverbinding tussen Sleeuwijk en Utrecht CS. Twee geografisch gescheiden werelden. Mijn collega's hadden een vergelijkbare situatie; ze werkten in Utrecht, maar woonden in Amsterdam, Woudenberg, Kampen, Ede, Zeist, Den Haag, enzovoorts. Mijn leven en dat van mijn collega's speelde zich af in twee geografische werelden. In die situatie is persoonlijk getuigenis mogelijk, maar niet meer dan dat. Wie vindt dat meer moet, loopt het risico anderen onterecht met een schuldgevoel op te zadelen.

Maar, ik leefde niet alleen geografisch in twee werelden. Ik leefde ook geestelijk in twee werelden. Ik had mijn christelijke privé wereld – kerk en vrienden en familie. En ik had nog een wereld; mijn professionele en in zekere zin publieke wereld. Maar die twee werelden maakten niet of nauwelijks contact.

Kan het anders? Ja, het kan anders. Met twee eenvoudige maar radicale veranderingen: maak persoonlijk samen en privé publiek.

Vind je voetbal kijken leuk? Doe dat niet meer alleen, maar ga samen kijken. Met een heel elftal tegelijk. Of misschien wat duidelijker: met een hele bijbelkring tegelijk. Persoonlijk wordt zo samen. En nodig als je samen gaat kijken niet-christelijke vrienden uit. Dan wordt privé publiek. En niet-christen ontmoeten christenen in een ontspannen maar wel echte dagelijkse omgeving. Vind je voetballen leuk. Dat is al samen. Maar doe het op zondagmiddag samen met je kring en niet-christelijke vrienden. Opnieuw wordt privé dan publiek. En opnieuw ontmoeten niet-christen christenen in een ontspannen maar wel echte dagelijkse omgeving. En in plaats van voetbal kun je ook wandelen, fietsen, klussen, film kijken, kitesurfen, barbecueën, opvoeden, fitnessen of wat dan ook invullen.

Wie dit gaat doen, ontdekt het verschil tussen persoonlijk en samen getuigen. Wie dit gaat doen, ontdekt dat de een goed spreekt, een ander gastvrij is, de een invoelend en een ander uitnodigend is. Wie dit gaat doen, ontdekt, dat het evangelie zichtbaar en tastbaar is. De bekende zendingsman Lesslie Newbigin zei: “De lokale gemeenschap vertolkt het evangelie.” En dat is wat er dan gebeurt.

Verander je bijbelkring in een vriendengroep die de bijbel en elkaars leven deelt. Wordt een vriendengroep die hun levens gastvrij met elkaar en anderen deelt. Chris Wright zegt: “Als wij bedoeld zijn om de onzichtbare God zichtbaar te maken, moet er wel wat te zien zijn.” Nu, dat kun je op deze manier doen.

Het is deze aanpak die je terugvindt bij Tim Chester en Steve Timmis, maar ook bij Alan Hirsch en Michael Frost. En die aanpak beperkt zich natuurlijk niet tot evangeliseren, maar beslaat het hele leven.

Waarom vinden veel mensen deze twee veranderingen -privé wordt publiek en alleen wordt samen- zo moeilijk?

Geen opmerkingen: