Pursuit of Happyness (3)

Chris had een kans van 1 op 20 op een baan (zie vorige blogs). Hij krijgt de baan. Is dat de Amerikaanse droom? Je kunt het als je maar hard genoeg probeert? De slotscène van de film maakt duidelijk, dat het anders is. Chris is enorm emotioneel als hij hoort dat hij de baan krijgt. 1 op 20. Hij heeft de baan niet afgedwongen, hoe hard hij ook gewerkt heeft. Chris verwacht de baan niet omdat hij de baan heeft overduidelijk verdient. Hij krijgt de baan. Krijgen is het begin van geluk. Dat beeld is nog duidelijker in Slumdog Millionaire. Hoe kan het dat dat een jongen uit een sloppenwijk de hoofdprijs in de Indiase variant van Lottoweekend Miljonairs wint? Fraude, kennis of destiny? Dat laatste en dat betekent ingrijpen van hogerhand. In mijn wereldbeeld: iemand geeft de hoofdprijs.

Geluk is een geschenk.

Kerstpakketten maken mensen gelukkig (goed, totdat ze het pakket openmaken). Salaris niet. Want een salaris is verdiend. Een kerstpakket ervaren mensen kerstpakketten als een geschenk (ook al weten ze dat dat niet zo is).

Geluk is een geschenk, maar we genieten er het meeste van als we er hard voor hebben gewerkt.

Klik hier voor de hele toespraak.

Vraag: wilt u door de Rietzee trekken j/n

Even een mooie korte quote:

Onderzoeksresultaten zijn mooi, maar als Mozes op basis van enquêtes had moeten besluiten of hij zijn volk uit Egypte moest leiden, dan zou hij nooit vertrokken zijn!

Pursuit of Happyness (2)

Pursuit of Happyness vertelt het begin van de reis van Chris Gardner van alleenstaande en dakloze vader naar succesvol zakenman. Zijn vrouw laat hem in de steek en laat zijn zoontje bij hem achter. 6 maanden lang werkt Chris onbetaald als trainee. Slechts 1 op de 20 krijgt een betaalde baan. Tijdens zijn traineeship moet hij bovendien ‘s avonds de kost verdienen door een onverkoopbare botscanner aan de man te brengen. Ook moet hij onderdak vinden voor de nacht, voor hem en zijn zoon. Kijk hier naar het emotionele einde van de film.

De tweede laag voor mij is de baan waar Chris naar streeft: aandelenhandelaar. De “echte” Chris kreeg een baan bij Bear Stearns & Company. Dit was een van de eerste bedrijven die eind 2008 omviel. In deze tijd van financiële crisis is het einde van de film dus opmerkelijk. Wat betekent deze film nu voor onze zoektocht naar geluk?

Hiermee wil ik Chris niet diskwalificeren. Hij zegt zelf: Money is the least-significant aspect of life. I know a whole lot of people who have a whole lot of money who are not happy. Bovendien staat hij bekend als filantroop. Maar voor de zekerheid hier een filmpje van Piper over najagen van rijkdom in plaats van geluk:

Pursuit of Happyness

Zondag a.s. organiseert mijn gemeente een praisedienst met als thema Pursuit of Happyness. Dat thema bevat minstens drie lagen.

Gebaseerd op waargebeurde feiten vertelt de film het verhaal van een intensieve zoektocht naar geluk. Door zijn vrouw in de steek gelaten en opgescheept met onverkoopbare medische apparatuur jaagt een man het geluk na voor hem en zijn zoontje. Dat geluk hoopt hij te vinden in een nieuwe baan. Maar eerst moet hij die **** apparatuur verkopen.

Als vanzelf gaat onze sympathie uit naar de vriendelijke maar onfortuinlijke verkoper, naar zijn inzet, zijn liefde voor zijn zoon en zijn inzet voor zijn droom. Ik verklap weinig wanneer ik zeg: eind goed al goed. The American Dream. Net als bij Slumdog Millionaire wint de underdog.

De film roept wel een vraag op. Deze held wint uiteindelijk op eigen kracht. De boodschap wordt bijna: you can do it, too! Geluk is haalbaar voor iedereen die zich inzet. Slumdog Millionaire vertelt een ander verhaal. Hij zet in met deze vraag: "Hoe kan een slumdog het antwoord weten op alle vragen (PK: van de Indiase variant van weekend miljonairs)?" Het antwoord: destiny, bestemming. Geluk is geen haalbare zaak voor iedere underdog. Wanneer de voorzienigheid niet ingrijpt, blijft een slumdog een slumdog. Daarmee is deze laatste film vreemd genoeg een stuk realistischer dan de eerste.

Morgen een tweede laag.

P.S. hier een link naar de titelsong van Slumdog Millionaire.

Daniel de Wolf

"Daniël de Wolf, 36 jaar, woont en leeft in een wereld die zich afspeelt in een parallel universum. Een werkelijkheid naast het geordende burgerbestaan. Af en toe sijpelt die door in zinnen die De Wolf schijnbaar achteloos uitspreekt: ,,Thugz Church is nooit vanzelfsprekend geweest. Een schietpartij en alles is voorbij.'' Een werkelijkheid waarin alles wel anders lijkt: ,,Samenwonen mag niet? Nou, als mensen hier gaan samenwonen, juichen we dat van harte toe. Dat zou uniek zijn, ik ken bijna geen stellen die zo serieus samen verder willen.''

"God is niet veilig, maar wel goed. Het zijn woorden die aan diepte winnen als je mensen met een getrokken pistool op de stoep ziet staan, tegenover je huis. Tegelijkertijd proeft De Wolf een haast ziekelijke zucht naar veiligheid, juist onder christenen. ,,We willen allemaal geloven dat het wel goed komt, dat we veilig zijn. Onze naam staat in Gods handen geschreven, Hij heeft al onze haren geteld, Hij zorgt voor de mussen. Nou, ik zie om mij heen christenen kanker krijgen terwijl ze nota bene net kinderen hebben gekregen." "

Twee citaten uit het interview uit het ND met Daniel de Wolf geschreven door Maarten Vermeulen. Klik hier voor meer. Op 19 april spreekt Daniel om 9.30 in De Kern, Maassluis.

Delen in Gods lijden

God deelt in ons lijden. God kiest ervoor om uit de hemel af te dalen naar de goot van de wereld. Jezus zei aan het kruis "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten." Die woorden raken mij. Ze zijn diepzinnig, hoogtepunt van Gods aanwezigheid en afwezigheid.

Gisteravond bekeek ik de kruisigingsscene in de verfilming van Pier Passolini. Daarbij viel mij dit keer Maria op, de moeder van Jezus. Je ziet, dat ze breekt, door wat er met haar zoon gebeurt. Ze lijdt, ziet de zin er niet van in, ze gaat kapot. Juist natuurlijk omdat het haar zoon betreft. Juist omdat zij zo dicht bij Jezus staat.

God deelt in ons lijden. Passolini laat zien, dat er ook een andere kant is. Wanneer wij delen in Gods leven, zullen we ook delen in zijn lijden; Romeinen 8:17.

P.S. Vanmiddag in de Pelgrimskerk presenteren zowel Daniel de Wolf als Nico Dirk van Loo en Martijn Vellekoop hun nieuwe boeken. Op andere blogs lees je hier meer over (hier en hier). Ik vind deze verfilming goed aansluiten bij wat ik in het nieuwe boek van Daniel heb gelezen. Pasolini portreteert op artistieke wijze een profetische Jezus die Gods Koninkrijk aankondigt en belichaamt.

Imagine there's no heaven

Hoe leg je het goede nieuws van Jezus uit aan mensen die niet geloven in de hemel? Een uitdaging waar ik wel op in wilde gaan. Het zinnetje "Imagine there's no heaven" speelde door mijn hoofd. Ooit verzonnen door John Lennon. In de jaren tachtig nog populair, nu waarschijnlijk bij veel mensen onbekend.

Ik wilde het proberen - goed nieuws zonder hemel - totdat ik me iets realiseerde. In de 20e eeuw is Lennons gedachtenexperiment uitgevoerd. Mensen handelden consequent alsof er geen hemel was. Vier van hen creeerden tegelijkertijd bewust een systematische hel op aarde: Stalin, Hitler, Mao, Pol Pot. De Kims in Noord Korea doen hetzelfde... Ik vind het advies van Lennon dus maar niks.