Deze zomervakantie ben ik drie weken in India geweest met een aantal mensen uit Maassluis en Vlaardingen afkomstig uit de NGK. Weer veel geleerd over India (de lakmoesproef is: begrijp ik minder dan eerst, zo ja, dan heb je weer wat meer van dit geweldige land begrepen). Hier een willekeurige greep van uitspraken van mensen uit die periode die mij hebben geraakt:"De tragedie van de Indiase christenen, is dat zij het kastenstelsel in stand houden. Kerken uit het Zuiden evangeliseren, maar de mensen die zij bereiken moeten aparte kerkdiensten houden. ... MacGavran (voor mijn emerger vrienden, de uitvinder van de Homogeneous Unit Priniciple en long-term werkzaam geweest in India) is hier mede debet aan, omdat hij de verschillende bevolkingsgroepen (lees kasten en jats) niet met elkaar wilde verzoenen (ook dat is Koninkrijk DNA) maar gescheiden hield."
"Ambedkar was een Dalit en opsteller van van de Indiase grondwet en een van de grootste tegenstanders van Gandhi omdat hij de Dalits een eigen naam gaf en daarmee apart zette in de Indiase maatschappij. Toen Ambedkar christenen benaderde om het evangelie uitgelegd te krijgen, wezen ze hem af. 'Wij willen eerst de Brahmanen benaderen, want zij zullen het land veranderen.' " Ambedkar bekeerde zich op zijn sterfbed tot het boedhisme. Hiermee is mijn interesse voor Ambedkar weer gegroeid net als mijn wantrouwen voor MacGavrans HUP principe.
"Ik dacht altijd dat er twee soorten mensen waren; mensen die geloven en mensen die hun verstand gebruiken. Hier heb ik mensen ontmoet die geloofden en hun verstand gebruikten."
Twee opmerkingen die ik wat gechargeerd, dat geef ik toe, tegenover elkaar zet: "Eigenlijk vielen de sloppenwijken uiteindelijk wel mee." en een tweede opmerking: "Ik zag er tegen op om te logeren bij Indiërs omdat ik dacht dat ik in zo'n sloppenwijk terecht zou komen."
"Toen ik hoorde, dat hij (een Indiase projectontwikkelaar) zijn baan had opgegeven nadat hij christen was geworden en zich nu inzette voor allerlei NGO's werd ik wel met twee benen op de grond gezet."
Hevig geëmotioneerd: "Ik krijg het gewoon niet bij elkaar, die tegenstelling tussen arm en rijk."
Mijn eigen zoontje... Tijdens mijn verblijf in India, ging hij samen met Laura en mijn twee dochters twee weken op vakantie. Het laatste wat hij van mij had gezien, was dat ik in de bus was gestapt. "Papa met de bus mee," herhaalde hij regelmatig die twee weken. Toen ze na twee weken voor het huis stopten, zei hij: "Gaan we nu papa zoeken." Tragikomisch: "Gaan we nu papa zoeken," dat voelt dus niet goed wanneer je dat hoort en ook weer wel. Niet goed, want wat beseft hij met zijn twee jaar en wat denkt hij? Wel goed, want ik mis hem en mijn familie. De pijn van het elkaar missen is een goede negatieve emotie. Het is goed om pijn te voelen wanneer je van elkaar gescheiden bent. Hoe rot dat ook voelt, dit is het goede gevoel. Daarom ben ik blij met mensen die huilen wanneer ze arm en rijk niet met elkaar gerijmd krijgen. Zo is het ook goed om te hongeren naar gerechtigheid.
