De toekomst is al begonnen

Stel je voor dit kerkgebouw was de hele wereld. Dan zouden we allemaal eigenlijk min of meer in de rij staan voor de uitgang. Maar, we zouden niet weten wat er na de uitgang komt. Want er is nog nooit iemand geweest, die door de uitgang naar buiten is gegaan en terug is gekomen.

Dit kerkgebouw is de wereld en we glibberen naar de uitgang. Sommige mensen staan best stevig en hebben het eigenlijk best goed naar hun zin. De uitgang is nog ver weg, je kunt hem niet eens zien. Anderen glijden opeens uit en zijn weg.

Wat zou er buiten zijn? Is er wel een buiten? Misschien is er wel helemaal niets na de uitgang. Er zijn mensen, die hebben hun oor tegen de muur aangelegd. Ze zeggen, dat ze stemmen horen daar buiten. Anderen zeggen dat het daar buiten pas echt begint. Weer anderen zeggen, dat je wanneer je naar buiten gaat, je weer terugkomt, maar dan als lampje aan het plafond.

Maar wie kun je vertrouwen? Niemand van ons nog ooit buiten geweest. Wie kan je nu echt vertrouwen op wat hier buiten is en of er een buiten is. Want hoe slim mensen ook zijn, hoe sterk hun redeneringen ook zijn. Ze zijn niet buiten geweest.

Maar nu is er iemand van wie we weten, dat hij door de uitgang naar buiten is gegaan. Sterker nog: hij is met geweld naar buiten geduwd. Er is iemand die naar buiten is gegaan maar na drie dagen is hij hier, weer binnen in dit gebouw verschenen.

Hij zegt dat hij door de uitgang naar buiten is gegaan. En we kunnen het niet ontkennen. We zien de sporen aan zijn lichaam. En nu is hij weer opnieuw hier. Hij is hier binnen. Je pakt hem beet en je voelt hij is zo echt. En hij eet en hij drinkt. Hij is echt terug binnen.

Stel hij zou zeggen: “Wanneer je op mij vertrouwt, hoef je niet bang te zijn voor wat er na de uitgang gebeurt, want ik breng je terug naar binnen op een dag en dan maak ik hier alles nieuw.”

Het zou kunnen, dat hij bluft. Zelfs wanneer je niet ontkent, dat hij door de uitgang is gegaan en nu weer hier is. Het is maar afwachten of hij dat kunstje ook voor jou kan. Maar, aan de andere kant, hij heeft meer recht van spreken dan al die mensen binnen met hun theorietjes die zelf nooit buiten zijn geweest.

Stel diegene zou zeggen: “Wanneer je op mij vertrouwt, hoef je niet bang te zijn voor wat er na de uitgang gebeurt. Ik breng je op een dag je terug naar binnen.”

Misschien denk je, wat hem is overkomen is als een donderslag bij heldere hemel, volkomen onverwacht. Dat je je overvallen voelt is niet zo gek – want wie verwacht nu dat er echt iemand terug naar binnen komt – maar dan zegt hij: “Wat er met mij gebeurd is, is niet iets onverwachts. Dit past precies bij allerlei andere dingen die hier binnen al gebeurd zijn. En het past ook precies bij allerlei dingen die van te voren al gezegd zijn.” Als dat echt zo is, dan is het dus en geen incident en is de kans dat -ie bluft dat -ie het voor jou kan doen ook een stuk kleiner.

Dit is de toekomstverwachting van de bijbel:“Wanneer je op mij vertrouwt, hoef je niet bang te zijn voor wat er na de uitgang gebeurt, want ik kom terug, maak alle dingen nieuw en ik breng ook jou terug.”

Verder met de geenonbekendegod hyve?

Kerk is samen groeien als geinspireerde en kleurrijke volgelingen van Jezus.

Op http://geenonbekendegod.hyves.nl heb ik met een aantal mensen Marcus gelezen om te ontdekken wie Jezus is. Dat is nu bijna afgerond. Maar waarom gaan we niet gewoon verder? Dit is mijn voorstel:
Start 1 januari
4-5 hoofdstukken per week
Per hoofdstuk een bericht en reacties.
Kortom een SMART goed voornemen voor 2008.

Ik stel voor Matteus of Lukas te lezen. We weten nu hoe Marcus in elkaar zit en een vergelijking met Matteus of Lukas levert veel op; overeenkomsten en verschillen vallen je nu beter op. Jezus beter leren kennen is altijd goed en op deze manier spannend en ontdekkend, dus een evangelie kiezen ligt voor de hand. En Lukas zou een opstapje kunnen betekenen naar Handelingen als vervolg...

Met 10 lezers gaan we van start. Op http://geenonbekendegod.hyves.nl staat een poll, die de doorslag gaat geven. Dus stem daar! En, ben je nog geen lid van deze hyve, geef je dan op.

Ben jij ook zo'n zielig lammetje?

Er zat al een brok in de keel bij Simon de Farizeeër, nadat Jezus het verhaal van het verloren schaap had verteld. Hij zag het helemaal voor zich. Dat arme lammetje.

Het was zo’n mooie dag. De zon scheen en er waren van die mooi witte schapenwolken aan de hemel. Het gras was zo mooi groen. Toen Poekie zijn buikje bijna vol had, zag hij opeens dat lieve vlindertjes. Wat had het mooie kleuren. Poekie ging kijken. Hij kwam met zijn snuitje heel dicht bij. Hups, daar vloog het vlindertje weg. Poekie huppelde er achterna. Weer heel dicht bij met zijn snuitje. Weer vloog de vlinder weg. Wat een leuk spelletje. En zo ging het door. Toen vloog het vlindertje opeens weg, helemaal naar boven.

Poekie keek om zich heen. Hij schrok. Waar was zijn moeder? Waar waren alle andere schapen? Hij was helemaal alleen. Ongemerkt was hij weggeraakt van de kudde.

Poekie blaatte zo hard als hij kon, maar hij hoorde geen enkel ander schaap.

Inmiddels begon het donker te worden en in het Midden Oosten gaat dat veel sneller donker dan bij ons. Nu begon Poekie bang te worden. Poekie begon te rennen. Eerst kwam hij met zijn vachtje vast te zitten in de doornstruiken. Wild rukte hij zich los. Hij zette het opnieuw op een lopen en toen... Toen struikelde hij, viel in een gat en brak zijn linker voorpootje.

Daar lag -ie. Helemaal alleen. Straks zou het helemaal donker worden. Misschien zouden er straks wel wilde dieren komen. Poekie begon zachtjes te huilen.

Simon de Farizeeër had een brok in zijn keel. Hij zag het helemaal voor zich. Dat arme lammetje. Hij dacht: “Ik lijk zelf ook wel op dat arme lammetje dat de weg kwijt is geraakt doordat hij zo’n lief vlindertje achterna liep.”

Even later hield Simon het niet meer droog: hij had net zo'n slechte jeugd gehad als de verloren zoon. Wat herkende Simon zich goed in deze verhalen van Jezus!