Eten, bidden en beminnen en de christologie

Eten, bidden en beminnen zijn drie werkwoorden die intens theologisch gestempeld kunnen zijn. Niks oppervlakkigs dus. Zo kan eten nadrukkelijk verwijzen naar Jezus. Met een duur woord, zou je kunnen zeggen, dat eten in het licht van de bijbel, verwijst naar de christologie. Hier een voorzetje.

Eten is christologie van Kerst, want Jezus was niet welkom in deze wereld. Zo willen we eten met mensen die niet welkom zijn in onze samenleving - de arbeiders, de vreemdelingen, de onaangepasten, de gebrokenen van hart en geest, de puissant rijken en de armen.

Eten is christologie van Goede Vrijdag, want Jezus werd gedood. Hij was niet welkom in deze wereld. Dat begon al direct na zijn geboorte, met de reactie van koning Herodes op de boodschap van de magiërs. Jezus stierf uiteindelijk als vijand, als vijand van het volk en als vijand van het rijk, en dat terwijl wij de echte vijanden waren - van God en van elkaar. We eten om dat te gedenken, want Jezus verbond zijn dood met een maaltijd. En hij droeg zijn volgelingen op om die maaltijd samen te vieren.

Eten is christologie van Pasen, want Jezus stond op uit de dood. Gods nieuwe tijd is begonnen. Wij eten als vooruitblik op Gods grote maaltijd. Wij eten om de verzoening die hij in Jezus aanbiedt te vieren, autochtoon met allochtoon, nieuwe met oude Nederlander, allen in Christus.

Eten is christologie van Hemelvaart, want Jezus is Koning geworden. En daarom eten we geen nationale maaltijd, maar eten we als een wereldwijde broederschap. Eten we als vreemdelingen op aarde en burgers van een ander rijk. En omdat hij alle macht heeft, eten we met de machtelozen en de verschoppelingen, eten we in de marge van de macht van deze wereld, want zo staan we in het centrum van de macht van Jezus.

Eten is christologie van Pinksteren, want Jezus zond zijn Heilige Geest. Wij delen wat God ons heeft gegeven en gaat geven. Hij geeft ons eten om te delen en gaven om zijn gezin op te bouwen - apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraren. Ook Pasen en Pinksteren zitten natuurlijk opgesloten in de maaltijd van de Heer. Jezus verbond die maaltijd met het nieuwe verbond, dat is de nieuwe tijd van Pasen. En in dat nieuwe verbond ontvangen wij een nieuw hart, dat is Pinksteren.

Eten is christologie van de Wederkomst, want Jezus komt terug om alle dingen recht te maken. We eten, en weten dat het koninkrijk niet bestaat uit eten en drinken, maar uit vrede en gerechtigheid. We eten, en weten dat niet wij de Grote Maaltijd brengen, maar hij. Hij alleen is Koning. We zijn dus mensen die eten, maar niet als mensen zonder hoop.

Zo is met de maaltijd nog niet de hele christologie aan de orde gekomen. Woorden als pre-existentie en twee-naturenleer zijn nog niet gevallen. Maar toch, met de maaltijd valt veel te vertellen over Jezus, zonder dat het gezocht is.

Beminnen heeft volgens mij net zo'n sterke lading, maar daar schreef ik al eerder over (zie hier, hier en hier bijvoorbeeld).