Gisteren had ik mijn maandelijkse "moment of glory." Om vijf over drie - vijf minuten te laat dus - kom ik bij ons gebouw aan en daar staan ongeveer tien mensen op mij te wachten totdat ik de deur opendoe. Ik ben belangrijk! Of ging het toch om de sleutel?
Tussen drie en half zes of zes uur hebben we met elkaar koffie gedronken, gepraat, gezongen, spelletje gespeeld, bijbel gelezen en gebeden. Maar vat ik alles in een woord samen, dan is het dit: hangen. Drie uur rondhangen met mensen. En dat probeer ik ook op andere momenten te doen. Tijdens onze maandelijkse open maaltijd: van drie tot negen rondhangen in ons kerkgebouw - samen inkopen doen, meehelpen met koken, bakkie doen, samen wat tafels en stoelen sjouwen, mensen verwelkomen, bijbellezen, bidden, eten, kletsen, doorvragen. Nu ja, in één woord: hangen.
En dan denk ik: ik heb toch het mooiste beroep van de wereld, want wat is er nu mooier dan te hangen met mensen? Tijd doorbrengen - geen agenda, geen voorgeschreven doelen. Volgens Graham Tomlin ontwikkelde Jezus trouw, medeleven en geduld in het leven van zijn leerlingen door kameraadschap, gastvrijheid, maaltijden en ook door samen tijd te verspillen. Hangtijd is dus belangrijk. Hangtijd met "gospel intentionality," of, zoals iemand anders het zei: "loitering with intent" - "doelbewust rondlummelen." Hangen kun je overal; bij het eten, in het winkelcentrum, op het strand, samen voor de televisie, een spelletje, gewoon in de Hema aan het ontbijt. Tijd schenken aan de ander en aan jezelf. Tijd die je op jouw beurt al cadeau hebt gekregen.
Tegelijkertijd heb ik ook soms weken zonder hangtijd. Want agenda's en activiteiten zijn mij nog veel te vaak de baas. Maar meer en meer ontdek ik: hangtijd is cruciaal. Het is net als met vliegeren - wanneer je hangt, gebeurt het. Hoe meer hangtijd, hoe meer tijd om tricks te oefenen en te doen. Hoe meer je anderen bijzondere dingen ziet doen, ziet groeien - een eerste gebed uitspreken, delen in het eigen leven, hoop vatten.
Voor wie denkt dat hangen mijn eerste natuur is. Nee, dat is het zeker niet. Ik ben van nature helemaal niet zo'n goede hanger. Niet met mensen en niet met vliegers. Ik ben eerder individualist en sociaal zijn er veel vaardiger mensen. En met 43 jaar ben ik op het strand voorzichtig om mijn vlieger keihard in te sturen - ik heb net teveel besef van mijn eigen breekbaarheid en de hardheid van het strand. Kijk, hangtijd en vliegeren is mijn keuze. Maar, ik denk, dat hangtijd voor volgelingen van Jezus geen optie is, maar een ingrediënt van hun gewone leven hoort te zijn.
Hoeveel hangtijd heb jij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten