Marx wil geen Happy Ending

De man met de indrukwekkende (of zo je wilt lachwekkende) baard is Karl Marx, grondlegger van het communisme. Maar voordat hij aan het woord komt, eerst een opmerking van een van de beroemdste predikanten uit de twintigste eeuw.

Martyn Lloyd-Jones zei: Als je er nog nooit van beschuldigd bent dat je te veel genade predikt, heb je nog nooit de genade gepredikt. Deze boodschap levert altijd verzet op van mensen die genade moeilijk kunnen accepteren.

Net zo voor de Happy Ending. Christelijk geloof dat niet voor de voeten krijgt gegooid dat het teveel vertrouwt op een Happy Ending en te optimistisch is, is geen christelijk vertrouwen. Kiezen voor de Happy Ending moet wel leiden tot de vraag: “Is dat geen wishful thinking?” Het moet wel leiden tot Marx’ hypothese van het christelijk geloof als opium van het volk. Want christelijk geloof zonder de Happy Ending van de Opstanding is geen christelijk geloof. Tenminste, dat vond Paulus, een van de eerste en grootste denkers in het spoor van Jezus. Opstanding is de Happy Ending, want vreugde is een van de kenmerken van volgelingen van Jezus. Tenminste, dat van Petrus, een andere denker en volgeling van Jezus.