dinsdag 4 maart 2008

De trekschuit


Stel je voor: een eindeloos lang kanaal, smal, recht tot aan de horizon. In het water een lange smalle schuit met mensen. Langs het kanaal loopt een kade. De schuit wordt vooruit getrokken via een lang touw door een aantal potige en minder potige mannen. Naar voren, altijd naar voren. Een andere keus is er niet, en hoeft ook niet. Het is duidelijk waar het naar toe moet: rechtuit. Af en toe wisselen mannen die de schuit trekken met mannen in de schuit. Af en toe is er wat ruzie in de kuip. Even stil liggen en de boel sussen. Dan weer verder. Echt veel te leren of te weten valt er niet. De omstandigheden blijven altijd gelijk. De kade is hoogstens wat gladder hier en daar. Soms een buitje. Maar als je vanuit de boot goed kijkt, snap je binnen een kwartiertje hoe het werkt. Recht zo die gaat. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Vooruit. Je kunt mee, als je tenminste dezelfde kant op gaat.

Wanneer je het beeld van de kerk als circus te onrustig of te melancholiek vindt, kun je nog altijd gaan met het beeld van de trekschuit.

Geen opmerkingen: