donderdag 7 februari 2008

Roodkapje - The Sequel



Je zit in de bioscoop en kijkt naar een geweldig verhaal. Er is een nieuwe verfilming van Roodkapje uit. Moeder heeft Roodkapje er op uitgestuurd naar oma. Oma is ziek. Moeder heeft Roodkapje een mandje met eten meegegeven. Roodkapje moet door het bos naar oma en dat is gevaarlijk, want in het bos woont de grote boze wolf. Ondanks de waarschuwingen eet de grote boze wolf Roodkapje uiteindelijk toch op. Gelukkig was dat niet het einde. Een stoere jager bevrijdt Roodkapje uit de buik van de wolf. En zo kan Roodkapje toch nog haar eten bij oma brengen. Eind goed, al goed.

Misschien zou jij nog op details willen wijzen. Oma wordt ook opgegeten. De wolf komt uiteindelijk aan zijn eindje. Maar het gaat me om de grote lijn. Het begin: moeder stuurt Roodkapje om eten te brengen aan oma. Dat begin is ook het einde: Roodkapje brengt succesvol eten aan oma. En het middenstuk: de jager bevrijdt Roodkapje van de wolf.

Stel je nu eens deze rolverdeling voor:
* God is de moeder.
* Ik ben oma.
* En Jezus is Roodkapje.
* Wat zit er dan in het mandje? Mijn vergeving van zonden.
* Wie is de wolf? Farizeeën en de schriftgeleerden en misschien ook nog de duivel.
* Wie is dan de jager? Daar moest ik wat langer over nadenken. Maar wat dacht je hiervan: de bijbel en de Heilige Geest en Gods beloften.

Dan klopt het verhaal. God stuurt Jezus om ons vergeving van zonden te brengen – ik lig ziek in bed. De Farizeeën en de duivel proberen Jezus tegen te houden. Maar Jezus gebruikt de bijbel en de Heilige Geest en zo kan hij ze tegenhouden. Toch lijken de Farizeeën en de duivel te winnen: Jezus sterft zoals Roodkapje werd opgegeten door de grote boze wolf. Maar gelukkig door Gods belofte wordt Jezus opgewekt en kan hij mij toch nog vergeving van zonden brengen.


Klopt dit verhaal?


Het grootste probleem voor mij is, dat dit verhaal af is. Ik bedoel: afgelopen. Eigenlijk zitten wij nu met zijn allen alleen nog maar naar de aftiteling kijken. Samen onderweg, maar dan wel samen onderweg naar de popcorn in de hal van Pathe. Veel meer kun je niet meer doen. Je kunt nog napraten over het verhaal, maar dat was het dan ook.

Nog een probleem: oma. Oma ligt dat hele verhaal in bed. Oma doet eigenlijk niks. Wat moet oma anders doen, beetje breien misschien. Dat is precies het probleem van veel mensen. Wat moeten wij nu doen als christenen?

Ik stel daarom een andere rolverdeling voor, eentje die veel spannender is.

* God is opnieuw de moeder.
* Maar nu is Jezus niet langer Roodkapje, maar wij zijn Roodkapje. En met wij bedoel ik de mensheid, de mensen sinds Adam en Eva.
* Wie speelt er dan oma? Wat zit er dan in het mandje? Laat ik dat eens even openlaten.
* Het is wel meteen duidelijk wie nu de jager is: Jezus.
* En de grote boze wolf? Zonde, dood en duivel.
Moeder stuurt Roodkapje naar oma in bed. Roodkapje is onderweg, dat klinkt al een stuk actiever dan oma in bed.
Zoals de jager Roodkapje bevrijdt uit de buik van de wolf, zo bevrijdt Jezus ons van zonde, dood en duivel. Maar wat moest Roodkapje nog doen, nadat ze uit de buik van de wolf was gesprongen?

Je zit in de bioscoop en je kijkt naar de nieuwe verfilming van Roodkapje. De film eindigt op het moment, dat Roodkapje uit de buik van de wolf springt. Dan eindigt de film. Wordt vervolgd, want er moet nog wat gebeuren. Roodkapje is bevrijd uit de buik van de wolf, maar ze moet nog wel het mandje bij oma brengen. Roodkapje part I. To be continued. Maar door wie. Kijk eens naar de rolverdeling. Wij zijn Roodkapje. Wij zijn samen onderweg naar oma. Wat zit er in het mandje? Wie is oma?

Geen opmerkingen: