De laatste houdt me iets bezig wat met visie te maken heeft. We focussen erg op visie, denk ook aan de uitspraak van Covey beginnen met het einddoel voor ogen. De laatste weken twijfel ik.
Had Mozes een visie? Hij was zelf nooit in "het Beloofde Land" geweest. Hij heeft het maar 1 keer gezien, veertig jaar na de bevrijding, en zelfs toen kon (mocht?) hij niet aan zijn volk vertellen hoe het er uitzag. Hij wist wat hij moest doen, kende de richting, maar de droom lag achter de horizon verborgen. Hij ging wel en deed het goede.
De Fellowship bij LotR heeft ook zo'n beperkte blik; de ring moet vernietigd worden. Maar wat erna gaat gebeuren? Zelfs hoe ze de ring gaan vernietigen is een groot vraagteken. In Rivendel weten ze maar drie dingen: de ring moet vernietigd worden, wij negenen moeten dat doen, stap 1 is op weg gaan.
Ik zou ook Paulus en zijn reizen als voorbeeld kunnen nemen. We kunnen achteraf zijn strategie analyseren (grote steden, enz, zie de classic van Allen), maar zat dat er vooraf in?
Je kunt focussen op het verblijf van Nehemia in Jeruzalem, maar gaat het niet veelmeer om zijn besluit om te reizen en de reis zelf?
Zit in visie soms ook niet angst opgesloten of controlezucht, terwijl die controle ergens anders hoort, of verlangen naar onafhankelijkheid? Is dit misschien de tijd voor de kerk om op een andere manier te handelen; zoals Mozes, the Fellowship van LotR en Paulus? En wat betekent dat dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten