donderdag 27 september 2007

Kerk als lemmingen



Mijn grote angst zijn lemmingen. Kerk als lemmingen. Gezellig onderweg. Lekker tegen elkaar wrijven met elkaars bontvachtjes. Goedgezind op reis. “Ben jij er ook al bij.” Eensgezind en gelijkgestemd op reis. En: “Oh, wat lijken we lekker op elkaar. En wat zijn we met veel.” Lemmingen zijn ook onder weg. Ze zijn soms ook met ontelbaar veel. Ze zetten soms ook door. Maar het blijven knaagdieren. Ze maken alles kapot onderweg. En uiteindelijk... Wel, je weet hoe het met lemmingen afloopt.

Jezus stuurt ons niet op weg naar onze tweelingbroer – op een uitzondering nagelaten. Jezus stuurt ons op weg naar de ander. En die ander is echt anders. Een keer een ander ontmoeten is leuk. Twee keer ook nog. Je leven lang optrekken met mensen die anders zijn en anders blijven. Dan moet Jezus wel zo groot zijn, zo´n impact hebben. Maar, dat heeft hij toch.

Missionair zijn is niet op zoek zijn naar gelijkgezinden. Missionair zijn is op zoek gaan naar de ander. Je verdiepen in de ander. Uitgaan naar de ander. De ander liefhebben. Zo kan missionair zijn al heel dicht bij huis beginnen. Al hier in dit huis. De Heer zendt ons om elkaar lief te hebben. Dat betekent samen onderweg.

Geen opmerkingen: