In de kerk zorgen mensen voor elkaar. De kerkenraad is er verantwoordelijk voor dat er goed voor elkaar gezorgd wordt. De kerk is er dus voor dat er goed voor anderen en voor mij wordt gezorgd. De kerk is er voor haar leden. Als de kerk niet meer voor mij voldoet - ik ontvang onvoldoende zorg of bevrediging van mijn behoeften - word ik dus lid van een andere kerk.
Dit is de pastorale val. Een kerk die primair zorgt wordt een zorginstelling met clienten. En in deze tijd van marktwerking kun je dan of groeien of krimpen. Maar welk van beiden je ook doet, kerk ben je niet.
De pastorale val bestaat uit twee componenten: de ik-gerichtheid (natuurlijk heel onopvallend opgesteld, want die slaat opeens toe) en de behoeften-bevrediging (da's het kaasje). Als je er eenmaal in vast zit, kom je er bijna niet meer levend uit. En als het lukt, loop je zomaar in de volgende val, want je herkent hem zo moeilijk.
Hoe kun je hieraan levend ontkomen? Dat kost wel wat. Jezus zei: "Wie zijn leven wil behouden zal het verliezen. Maar wie zijn leven verliest omwille van mij en het Koninkrijk, die zal het behouden. Kom, neem je kruis op en volg mij."
Wat is anders? Het is helemaal anders. Niet ik maar Jezus, niet vreten maar volgen, niet wachten maar gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten