Afgelopen vrijdag en zaterdag was ik deelnemer aan de Nationale Synode. Had daar meer gegeten moeten worden, zoals Daniel suggereert? Misschien wel, maar met wie?
Voordat ik die vraag beantwoord, eerst een aantal positieve opmerkingen. Goed, dat 52 denominaties elkaar hier min of meer "officieel" niveau ontmoetten, en zo bevestigen wat op het grondvlak al jarenlang gebeurt. Ook Rooms-katholieken en anabaptisten. Goed, dat oud en jong, leiders en leken, mannen en vrouwen, elkaar ontmoetten, baden, luisterden naar elkaars hart en samen aten. Goed, als dit een start is voor nog veel meer. Want, dat belooft het toch wel te zijn. Het was ook een moedig initiatief, zeker voor hen afkomstig uit de CGK, GG en de Remonstrantse richting. En: Jezus stond in het middelpunt.
De slottoespraak was van Harmen van Wijnen. Harminius, zoals zich hij met enige humor hernoemde. Hij vroeg zich onder meer af waarom zo weinig christenen aan tafel zitten bij Pauw en Witteman. Wellicht sprak er een verlangen uit naar meer mensen die opvallen door het volgen van Jezus. Of zat er "oud denken" achter? Gaat het om bruggen bouwen of om krachten bundelen? Zou dit een van de weinige dingen zijn, die deze synode bindt met die uit 1618/1619. Namelijk het verlangen naar macht en invloed? Bij wie willen wij aan tafel? Met Pauw en Witteman, of met Kylie, Rachid en Stephen? Voor zover ik weet heeft Jezus nooit met Herodes gegeten. Jezus at altijd in de marge van de samenleving.
Is het inlegkunde, om verlangen naar macht te horen in zo'n zinnetje? Maar de slotliederen bevestigden dit voor mijn gevoel. U zij de glorie, opgestane Heer. U zij de victorie! En ook Geest van hierboven, leer ons geloven. ... als wij ontvangen al ons verlangen... Dat klonk me opeens allemaal zo stoer, zo machtig in de oren. Iets te veel Pasen en Hemelvaart en iets te weinig Kerst en Goede Vrijdag om het maar eens theologisch uit te drukken.
Ik denk, niet dat christenen moeten streven in het centrum van de macht te komen. Als Jezus zegt, dat hij alle macht al heeft, wat willen we dan nog meer? Iemand wees op Johannes 13:
Jezus, die wist dat de Vader Hem alles in handen had gegeven en dat Hij van God gekomen was en naar God zou teruggaan, stond van tafel op, legde zijn bovenkleren af en bond een linnen schort om zijn middel.
Eten, bidden en beminnen gaat uit van een ander Koninkrijk. Wij eten en beminnen als vreemdelingen. Het was daarom prima om Donner van Koninkrijkszaken te gast te hebben op de Nationale Synode. Volgelingen van Jezus zijn immers van een ander Koninkrijk. Of was het niet zo prima, omdat Donner van Binnenlandse Zaken is? En dat de Nationale Synode een signaal aan ons Nederland en onze samenleving aanbood, kan op een identiteits-conflict duiden. Kortom, dat woordje Nationaal zit me ook een beetje dwars. Ik hecht daar op zich minder gewicht aan, maar in combinatie met het voorafgaande, wil ik het wel noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten