In vier posts introduceer ik vier boeken waarin Eten, bidden en beminnen centraal staan. Graham Tomlin - Geestelijk Fit, Alan Hirsch - Forgotten Ways, Steve Timmis & Tim Chester - Total Church, Tom Wright - Virtue Reborn.
Deze vier auteurs bestrijken een groot deel van het theologische spectrum: Anglicaans, Reformed, Missional, Charismatisch. Ik zou er graag nog een titel uit Anabaptistische kring bij willen, Yoder, of iets van Hauerwas. Maar ik ben nog niet voldoende met deze schrijvers bekend.
Vandaag Graham Tomlin - Geestelijk Fit.
Graham Tomlin is een interessante schrijver. Hij is sinds een paar jaar de "huistheoloog" van New Wine. Wellicht verwacht je intens charismatische boeken, maar nee, Tomlin steekt breder en dieper in. Graham is van huis uit, naar ik meen, kerkhistoricus. In zijn boeken - Prikkelende Kerk en Geestelijk Fit - verbindt hij zich in zijn schrijven nadrukkelijk aan de levende traditie van de vroege kerk, Luther, Ellul om maar eens wat te noemen. Hij benoemt ook uitstekend de postmoderne context waarin we leven. En natuurlijk past zoiets als de Alpha cursus ook goed in zijn denken.
Hoe aansprekend Tomlin ook schrijft, hij blijft wel een theoloog. Dat betekent dat hij meer vanuit het ideaal dan vanuit de praktijk schrijft. Dat is geen reden om het boek te laten staan, maar wel om het niet als enige te lezen als het gaat om dit onderwerp.
Zijn boek Geestelijk Fit is een praktische uitwerking van wat hij met zijn eerdere boek Prikkelende Kerk beoogt: hoe leven we ons leven als volgelingen van Jezus, op een manier die onze omgeving uitdaagt om na te denken. Graham steekt in op de deugd - en dat is voor mij gewoon discipelschap.
Wat heeft Graham bij te dragen aan eten, bidden en beminnen? Een verrassend slot. Als eerste concludeert hij dat geestelijke groei kleinere gemeenschappen nodig heeft. Graham schrijft vervolgens, als goed Anglicaan, de institutionele, grote kerk niet af, maar complementeert deze met die kleine gemeenschap. Dat vind ik een pre. De klapper: vanuit het evangelie van Marcus somt hij twaalf eigenschappen op die hij in het leven van Jezus ziet en relevant acht voor ons:
Wat heeft Graham bij te dragen aan eten, bidden en beminnen? Een verrassend slot. Als eerste concludeert hij dat geestelijke groei kleinere gemeenschappen nodig heeft. Graham schrijft vervolgens, als goed Anglicaan, de institutionele, grote kerk niet af, maar complementeert deze met die kleine gemeenschap. Dat vind ik een pre. De klapper: vanuit het evangelie van Marcus somt hij twaalf eigenschappen op die hij in het leven van Jezus ziet en relevant acht voor ons:
1.Kameraadschap – Jezus deed dingen samen met anderen
2.Gastvrijheid – Jezus en zijn leerlingen ontmoetten elkaar en anderen thuis in hun eigen omgeving
3.Maaltijden –
4.Samen tijd verspillen
5.Taken – Jezus gaf zijn leerlingen opdrachten buiten hun comfort zone
6.Retraite – Jezus trok zich samen met zijn leerlingen terug
7.Onderwijs
8.Bijbel
9.Observatie
10.De armen – Jezus zocht vooral (alleen?) de armen op
11.Eenvoud – Jezus genoot van het goede dat God gaf maar vertrouwde niet op die zaken zelf
12.Jezus zelf! Hij is het hart!
Waarom Tomlin lezen? Alleen om de uitwerking van bovenstaand lijstje te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten