Hoe moeten we leven als volgelingen van Jezus? Wat moeten we doen? Daniel de Wolf is bezig met een interessante serie blogs over radicaal discipelschap. Supermaver merkt op in een comment: ik heb al een keer zo hard gelopen dat ik helemaal opbrandde. In al ons denken en schrijven over radicaliteit ligt dus een risico opgesloten: grenzenloos geven.
Miroslav Volf schrijft in Onbelast - Geven en vergeven in een genadeloze cultuur, het volgende over geven:
Geven zoals God geeft, dat is niet niks. Kunnen we dat wel? Het lijkt nog minder haalbaar dan voortdurend te geven aan iedereen die hulp nodig heeft.
Gotthold E. Lessing heeft een toneelstuk geschreven dat zich afspeelt in het Jeruzalem van de twaalfde eeuw, tijdens de kruistochten, met als titel Nathan de Wijze. Daarin vindt een dialoog plaats tussen Nathan, een wijze en vrijgevige Jood, en Al-Hafi, een islamitisch geestelijke en schatbewaarder van de sultan Saladin, de moslimbeheerser van Jeruzalem. Saladin haat het als mensen moeten bedelen. Zijn haat gaat zo diep, dat 'hij zich ten doel stelde ze [de bedelaars] uit te roeien, ook al moest hij zelf bedelaar worden.' Toen zijn schatkist leeg was vanwege zijn ontzaglijke vrijgevigheid, stuurde Saladin Al-Hafi naar Nathan om geld te lenen. Tijdens het gesprek klaagt de schatbewaarder bij Nathan over het idiote gedrag van Saladin. 'Is het geen dwaasheid om de vriendelijkheid van God te imiteren, die zichzelf zonder vooroordeel uitstort over het goede en het kwade, de steppe en de woestijn, in zonneschijn en regen, en tegelijkertijd niet altijd Gods gevulde hand te hebben? Wel? Is dat geen arrogantie?' Zelfs voor een steenrijke sultan is het dwaas en arrogant te willen geven zoals God geeft.
Wij zijn God niet, dus is het logisch, dat we anders moeten geven dan God. God is, in de eerste plaats, de eerste gever.
Dat sluit direct aan bij wat Supermaver nog meer schrijft in dezelfde comment: Het Koninkrijk is de verantwoordelijkheid van de Koning. Tim Keller zou zeggen: Wanneer je wilt geven zoals God geeft, maak je je schuldig aan de overtreding van het eerste gebod. Want er is al een Messias en jij bent het niet.
Met Kerst vieren we de komst van de Redder van de wereld. En let op: hij heeft de wereld al gered. Die kennis maakt mij zeker niet passief maar behoedt me voor radeloosheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten