Een collega predikant vond het in de hem omliggende Nederlands Gereformeerde Kerken maar moeizaam gaan. Hij vroeg zich af of dat symptomatisch was. Trouw citeerde met de kop tegen heug en meug de kansel het huismagazine van de NGK Opbouw. Een op de acht predikanten wordt losgemaakt. Het zou vooral mislopen op het gebied van communicatie (zowel een waarheid als een koe als een enorme dooddoener). Zo wordt er heel wat hardop afgetobd in de kerken.Daarnaast moet het vooral gezellig zijn in de kerk. Let maar eens op. Het gaat om gezellige diensten, gezellige kringen en gezellige uitjes. Daarbij moet er vooral niet teveel worden nagedacht.
Samen gezellig tobben lijkt het hoogst haalbare. Maar dat wil ik niet. Ik vind dat deze tobberige gezelligheid niet het einde mag betekenen voor alle inspirerende, avontuurlijke, verlangende en verdiepende mensen waar de kerk ook barstensvol van zit. Jezus beloofde ons bevrijding, dan toch ook hiervan? Maar hoe? Wie tobt gezellig met mij mee?
3 opmerkingen:
Hoe vaak kun je tegen een muur aanlopen en besluiten het nog een keer te proberen? Ik weet het niet, ik heb dat moment nog niet bereikt. Tot nu toe vind ik steeds nieuwe energie, de ene keer uit overtuiging, de andere keer uit koppige hardnekkigheid. Volgens mij scheelt het al heel wat stress als mensen doorkrijgen dat de essentie van hun kerk niet ligt in een mooie preek of een fijne dienst. Maar voordat ze dat snappen... nog maar een keer hard tegen die muur aanrennen.
sinds september bestaat mijn oude NGK niet meer. Baarn is te ziele.
In de analyse van Opbouw werd teruggekeken naar de oorzaken van dit debacle. Volgens opbouw ging het om "vergrijzing" en onoverbrugbare tegenstellingen tussen orthodox en evangelisch.
Orthodoxie was er in NGK Baarn echter nauwelijks te vinden. De oude meuk was vooral trots op haar vrije manier die ze hebben uitgevonden in de jaren 70-80. Ondertussen was men dertig jaar ouder, niet zo fris meer en voor erg gesteld op eigen tradities.
De kerkenraad van Baarn probeerde de boel bij elkaar te houden en stond daarom geen enkel avontuur of vernieuwing toe. Jeugddiensten, evangelisatie-acties, Odeon, nieuwe middagdiensten en welk alternatief werd doorgedrukt door regelgeving. Alles moest afgewogen worden, bijgeschaafd en beheerst tot er niet meer van het initiatief over was.
Nu was Baarn hierin extreem en dat betekende haar snelle ondergang. Maar het is m.i. symptomatisch voor de hele NGK. Vergaderen, structureren tot je er letterlijk bij neervalt.
Mijn advies aan NGK:
- geef avonturiers 100% de vrije hand.
0f:
- vertrek, sluit de tent en zie welke mooie initiatieven er dan ontstaan.
Misschien moet de NGK (wat dat dan ook precies is) beginnen om de avonturiers voor 100% lief te hebben. En daarbij erkennen dat ze daarmee te laat zijn.
Een reactie posten