Op de een of andere manier hebben we de kerk veranderd in een klaslokaal.
Alleen wel een bijzonder klaslokaal. Je krijgt je leven lang theorieles maar hoeft nooit praktijkexamen te doen. Iedereen kiest dus daarom zijn favoriete klaslokaal; met de meeste vriendjes of vriendinnetjes. Of je kiest samen je favoriete leraar; degene met de leukste grapjes, de spannendste toespraken of de kortste les, of wat dan ook. Leraren doen daarom hun best om leerlingen tevreden te houden of andere leerlingen voor zich te winnen. Wie weet verandert je klaslokaal wel in een collegezaal? Zijn het trouwens wel leerlingen? Nee, het zijn natuurlijk cliënten. Het hoogste ideaal in het klaslokaal is de leraar. En dat is dan ook het hoogste wat je op een kring kunt bereiken: jij bereidt de bijbelstudie voor, jij doet ook leraar.
Tegenwoordig verandert het klaslokaal steeds meer in collegezaal en vervolgens in een podium inclusief performance, maar dat is een variatie op een thema met dezelfde inherente problemen.
Paulus zegt: "Wanneer jullie samen komen, dan heeft iedereen wat." Nu heeft iedereen idd wel wat in de kerk en soms lijkt het een pre als je meer problemen hebt dan de ander, maar dat is niet wat Paulus bedoelt. Iedereen heeft wat. Dus niet alleen de spreker en de zangleider hebben wat. Nee, iedereen. Iedereen is gedoopt door dezelfde Geest. Iedereen heeft gaven en iedereen is toegewijd. Geen cliënten maar delen van het lichaam. Hoe kunnen gaven functioneren in een samenkomst waar maar twee mensen iets hebben?
Ik ontdek steeds meer, dat de vorm die de kerk in de eerste eeuwen had meer was dan alleen vorm, ze helpen ook om het lichaam van Christus echt inhoud te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten