donderdag 30 september 2010

Sceptisch over geld


"Het geld dat we steken in ontwikkelingswerk heeft niks opgelost. Dus waarom zouden we daar nog mee doorgaan?" Goede vraag, waar we zeker over moeten nadenken en ik wil dan ook meteen de volgende vragen stellen. Want ontwikkelingssamenwerking is niet de enige "bodemloze" put en zeker niet de diepste.

Het geld dat we al eeuwen in wapens stoppen heeft ook geen vrede gebracht. Dus waarom gaan we daar mee door?

En de miljarden die we in de banken stoppen vanwege de kredietcrisis hebben geen hogere moraal bij de bankiers gebracht. Dus wat moeten we met onze bankiers?

woensdag 29 september 2010

Kerk als Gods gezin


Wat is kerk? Ik beloofde Jos Douma hierop vorige week mijn voorlopige antwoord te geven. Het is natuurlijk een te grote vraag voor een blog en zeker voor die van een kleine profeet. Misschien dat ik daarom aarzel met mijn antwoord. Ik ontdek kerk steeds meer als Gods gezin, zijn gemeenschap met Jezus als grondlegger, doel, voleinder, alles in allen. En dat alles in Gods grote verhaal van schepping tot herschepping met Jezus als climax.

Ik hoop, dat dit een aanvullend en geen polariserend antwoord is.

Ik ontdek, dat wie denkt vanuit gemeenschap begint bij zijn en niet bij doen, bij relatie en niet bij doelgerichtheid en activiteiten en programma's. Ik ontdek wanneer ik denk vanuit gemeenschap, ik denk vanuit team (ambt van alle gelovigen, APEST) en niet vanuit management.

Vandaag las ik een recensie van The Forgotten Ways van Hirsch. Deze vat goed samen wat ik bedoel. Ronald, toch maar een citaatje (uit de recensie):
Hirsch states "if you wish to grow a contemporary church following good church growth principles, there are several things you must do and constantly improve upon:

1. Expand the building for growth.
2. Ensure excellent preaching that relates to the life of the hearers.
3. Develop an inspiring worship service with an excellent band.
4. Make certain you have excellent parking facilities.
5. Ensure excellent programs for children and youth.
6. Develop a program of cell groups rooted in a Christianised model.
7. Make sure that next week is better than last week.

In contrast to the above, Hirsch discusses the nature of, or innate purpose of the church according to scriptures:

1. A covenanted community
2. Centered on Jesus Christ ("Jesus is Lord").
3. Worship, defined as offering our lives back to God through Jesus.
4. Discipleship, defined as following Jesus & becoming like him.
5. Mission, defined as extending the mission of God through the activities of the covenanted community.
En de relatie met management is meteen duidelijk. Veel van de management problematiek in de kerk wordt veroorzaakt door een kerkmodel, dat de organisatie en de markt vooronderstelt als vaste uitgangspunten waarop de kerk gebaseerd is.

woensdag 22 september 2010

Begin bij de kerk en denk daarna pas over de predikant

Hoe moet het verder met de kerk? Hoe moet het verder met de predikant? Twee discussies die rondwaren in kranten, bladen, boeken en op het Internet.

Jos Douma wijdde een aantal blogs aan de tweede discussie, met titels als de predikant: manager of mysticus (zie hier, hier en hier). Terecht wijst hij erop, dat predikanten ten onder gaan aan de hoeveelheid taken en taakjes en verwachtingen. De NGK hebben een heuse studie gewijd aan de toekomst van de predikant. Het rapport vind je hier . Zowel Jos als de opstellers van het NGK rapport willen de predikant terug naar zijn kerntaken – woordverkondiging en pastoraat. Het eerste door Jos benoemd als heraut, of ingewikkelder hermeneut of mystagoog.

Daniel de Wolf schreef over de eerste discussie, misschien wel geinspireerd door de verschijning van het boek De kerk is dood, leve de koning . Daniel is pessimistisch over de toekomst van de kerk. Hij ziet de kerk in kleine groepjes in de marge opereren. Maar, hij mengde zich ook in de discussie over de predikant.

Ik denk, dat beide gesprekken aan elkaar verwant zijn, maar dat het ene wel prioriteit verdient boven de andere. Onderliggend aan de vraag over de toekomst van de kerk ligt namelijk de vraag wat kerk is. En juist op dat terrein stellen missionals een verandering voor: van incarnationeel naar attractioneel attractioneel naar incarnationeel, van dualistische naar holistische spiritualiteit en van hiërarchisch naar apostolisch leiderschap (in de woorden van Frost en Hirsch). Ik denk, dat de aanhangers van een traditioneel kerkmodel in moeten gaan op bijvoorbeeld Frost en Hirsch, de opstellers van het rapport over de Mission-Shaped Church en de observaties van Webber. Waar deze auteurs over schrijven gebeurt, nu en ook in Nederland. We kunnen deze shift dus niet negeren.

Wie voor de toekomst uitgaat van een missional kerkmodel (ik gebruik het woord missional maar, het wordt vast mode om dat te doen), kan niet anders dan met andere antwoorden komen op de vraag naar de toekomst van de predikant, dan wie uitgaat van het traditionele gereformeerde kerkmodel. Daarom moet Daniel wel andere antwoorden geven dan Jos. En omdat de vraag naar wat het ambt is volgt op de vraag wat kerk is, denk ik, dat een gesprek daar moet beginnen. Ik denk daarom, dat hoezeer ik de inzet van Jos als de opstellers van het NGK rapport ook waardeer, ik denk dus, ze aan het verkeerde eind beginnen.

dinsdag 21 september 2010

Kerk zijn met Maastrichtenaren

Het volgen van Jezus bestaat uit twee pijlers: het evangelie en de gemeenschap. Het verhaal van God en mensen met Jezus als hoogtepunt en het gezin van God waarin dat verhaal wordt gevierd, gevolgd en verder vertelt. En hoe ziet dat er in de praktijk uit? Via deze link kom je in Maastricht bij Tjerk en Anneke van Dijk. Zij vertellen hoe eenvoudig en hoe inspirerend dit in de praktijk is. Niet kerk-doen, maar gewoon kerk-zijn, mensen opzoeken en je leven met hen delen.

De buzzwords op een rij: hun gemeentestichtingsproject is een initiatief van de GKV, gebaseerd op het gedachtengoed van Total Church, nu ook deel van ECM en zeker niet vreemd van het Redeemer Network.

donderdag 9 september 2010

Geen armen, geen benen, geen zorgen


Een paar jaar geleden had de genade(-loze) theologie van Pastor Prince behoorlijk invloed op EO Ronduit. Nu lijkt de jongerenorganisatie 180% gedraaid. In de nieuwe Insite staat namelijk een interview met Nick Vujivic, een man geboren zonder ledematen. Ik ben wel blij met die draai.

Genadeloos? Ja, PP zegt bijvoorbeeld dit:
Wanneer je pijn in je lichaam voelt, zeg niet van God 'De Heer wil me ziek hebben om me te leren meer op Hem te vertrouwen.' In plaats daarvan mag je zeggen: 'Heer Jezus, ik dank U dat dankzij Uw striemen ik genezen ben'. (1 Pet 2:24)
Bij PP vind je vergelijkbare uitspraken over financiële welvaart, welzijn en ziekte. Jezus heeft ze overwonnen, dus de ziekte is weg, de financiële zorg is weg. Daarom mag je nu gezondheid en welvaart over jezelf uitspreken. Ik weet niet, of Nick deze methode heeft geprobeerd. Hoe dan ook, hij heeft nog steeds geen armen en benen. En daar zit het genadeloze, want wat moet Nick nu?

Maar genadeloos is niet het enige wat ik heb aan te merken. Het stukje waaruit ik zojuist citeer, vertelt dat Jezus de storm stilde voor zijn discipelen, en voor een weduwe haar zoon uit de dood opwekte. En de vraag is: "Wat spreek jij over jezelf uit in moeilijke situaties?" En, de schrijver spoort je aan om met Jezus' autoriteit te spreken, zodat het je goed gaat. Maar de crux is, dat Jezus voor zijn leerlingen opkomt en voor een weduwe. Jezus verandert niet zijn eigen situatie, maar die van de ander. Jezus heeft de ander lief, niet zichzelf. Jezus is gericht op God en zijn naaste, niet op zichzelf.

Nick Vujivic vertelt een beter evangelie. Het evangelie dat draait om Jezus' liefde voor ons, ongeacht de omstandigheden. Dat onze waarde en ons geluk niet afhankelijk zijn van gezondheid en welvaart, maar van de blijdschap die we hebben, wanneer we ontdekken dat Jezus van ons houdt.

dinsdag 7 september 2010

Gek kerkgebouw

Ze stapte de zaal in en keek rond. "Gek kerkgebouw eigenlijk." "Hoezo?" "Nou, die geluidsboxen en dat barretje hierboven en beneden in de kerkzaal die sporttoestellen." Boven in ons kerkgebouw is inderdaad een "soosruimte" en in onze kerkzaal wordt door de week gesport. Samen met een groep mensen hadden we in diezelfde zaal trouwens zojuist gegeten. "Gek kerkgebouw eigenlijk." Na even nadenken zei ik: "Is het wel zo gek? Als God ons geschapen heeft... dan heeft hij ons een lichaam gegeven om voor te zorgen, dus sporten is niet zo gek. En hij heeft ons oren gegeven om mee te luisteren, dus geluidsboxen kunnen ook. En samen eten, dat past ook erg bij wat de bijbel zegt. Dus is het wel zo gek? Kijk niet, dat het per se in een kerkgebouw moet, maar het past toch juist wel?" "Zo had ik er nog nooit over gedacht."

Van dit soort gesprekjes word ik dus blij. Want kerk is hier rechtstreeks gekoppeld aan het dagelijks leven en het leven kan ik hier ook rechtstreeks verbinden met God (of zo je wilt andersom). Dat is volgens mij everyday life with gospel intentionality. Of in je moers taal: gericht zijn op het alledaags evangelie.