Groei! in beeld gezocht

Hoe ziet groei eruit voor jou? Is groei een groen plantje wat opschiet uit de bruine aarde? Of is groei een bloesem aan een bottende boom, of een beginnende vrucht? Of een kind in een zeilbootje, bezig aan zijn eerste maritieme pogingen? De buik van een zwanger vrouw? Ik zou het mooi vinden om digitale foto’s te ontvangen die groei voor u of jou verbeelden, eventueel met een korte aanvullende tekst.

Dit jaar ga ik aan de slag met het thema Groei. Kern vormt het tweede deel van deze zin:

Gods gastvrijheid

bevrijdt mij van een leven
waarin ik in het middelpunt gevangen zit

en nodigt ons uit om te groeien in, door en als Gods gezin
met Jezus als middelpunt.
 

Persoonlijk groeien en als gemeenschap groeien. Groeien in Gods gezin, maar ook door en als Gods gezin. Als basis voor dit thema  gebruik ik het bijbelboek Galaten. Na de G van Gastvrijheid, dit jaar dus de G van Groei en de G van Galaten.

Wat ga ik doen met die foto’s? Ik kan ze gebruiken, als ondersteuning. Als ik genoeg reacties ontvang kan ik er een collage van maken. En, ze inspireren. Want, groeien doe je samen. Kortom: laat een reactie achter of stuur me een mailtje met daarin jouw beeld of foto van Groei!

Geen saaie lezing over de kerk

Wetenschappelijke lezingen saai... 

Niet voor N.T. Wright adepten. Wheaton College organiseerde in april haar jaarlijkse conferentie rond de Anglicaanse bisschop. Gisteren luisterde ik in de auto naar deze lezing van Begbie. Hij begint te vertellen dat hij het opmerkelijk vindt dat jonge emergers, die kerkelijke instituten en controle wantrouwen, allergisch voor land en bezit zijn, idolaat zijn van Wright: iemand ver, nu ja in ieder geval voorbij zijn jeugd, bisschop van de Anglicaanse kerk is, een kerk die met de snelheid van een gletsjer ingaat op de vragen van de tijd, en zelf bovendien in een kasteel woont... In de rest van de lezing verwerkt hij nog Madonna en Bach en somt daarnaast een aantal kernachtige punten op wat de emerging church van de ecclesiologie van Wright heeft opgepikt en die ze zou moeten oppikken (ecclesiologie? ja, want tussen de grappen door is het natuurlijk wel een wetenschappelijke lezing). Aan het einde laat Begbie op ludieke en illustere wijze horen, waar hij over schrijft.

Klik hier voor een overzicht van alle lezingen (inclusief o.a. VanHoozer, Hays en natuurlijk Begbie).

Niet kerk-doen maar kerk-zijn

Moe van kerk-doen en kerk-spelen? De vraag komt dan vanzelf op: moeten kerken wel in eerste instantie doelgericht zijn? Of moeten we beginnen met  kerk-zijn i.p.v. kerk-doen? Stuart Murray, autoriteit op het gebied van gemeenteplanting (check bijvoorbeeld hier), denkt in zijn boek Planting Churches het laatste. Hier een uitgebreide quote (in mijn vertaling):

Er is een aantal fundamentele zaken van belang voor alle nieuwe kerken – en trouwens ook voor veel bestaande kerken, indien deze niet goed aan de orde zijn gekomen bij hun ontstaan. Zo vooronderstellen verschillende tradities al verschillende zaken. De ene traditie een geloofsbelijdenis, een andere een bepaalde manier van kerktoezicht of juist afwezigheid daarvan. We kunnen hier niet ingaan op de legitimiteit of de waarde hiervan. Maar, we willen hier wel ingaan op andere zaken die generiek en aantoonbaar fundamenteler zijn – de onderling gerelateerde dimensies van visie, waarden, doelen en ethos. Omdat ze onderling gerelateerd zijn, zijn sommigen geneigd te denken dat het er niet toe doet waar we beginnen (en in de praktijk evolueren ze ook als ze naast elkaar worden gezet). Maar kerken, die een dimensie prioriteit geven boven de andere ontwikkelen zich wel vaak behoorlijk verschillend.

Er is de laatste jaren veel aandacht besteed, tenminste in sommige delen van de evangelicale kerk, aan het doelgerichte model, zoals dat in het werk van Rick Warren naar voren komt. Ik word vaak gevraagd wat ik van dit model vind en daarop antwoord ik genuanceerd. Het is enerzijds een heldere en aantrekkelijke verwoording van de principes die Church Growth kringen voorstaan. Kerken kunnen er hun voordeel mee doen en doelgerichter en selectiever worden in hun activiteiten. Maar ik ben voorzichtiger als het gaat om een aantal van haar theologische en culturele aannames. Ik verzet me tegen het idee, dat kerken gedreven worden door een doel of iets anders. En ik ben er ook niet van overtuigd, dat kerken op doelen gefundeerd moeten worden.

Zou het kunnen dat het prioriteit geven aan doelen de neiging tot activisme in veel evangelicale kerken zowel verraadt als bevordert? Kerkplanters moeten de fundamentele vraag stellen: “Waar is deze kerk voor?” Kerkplanting kan niet anders dan tot deze vraag leiden en voorkomt dat de kerk terugvalt in onderhoudsmodus en op zichzelf gericht raakt. Maar het is niet noodzakelijk, en waarschijnlijk zelfs niet behulpzaam, om met een mission statement of een samenvatting van de doelen van de kerk te beginnen. Wat zou de impact zijn wanneer we zouden starten met waarden, die meer gaan over zijn dan over doen, of met visie, dat meer gaat over verbeelding dan over agenda’s?