woensdag 28 mei 2008

Breuk tussen GKV en NGK

Mijn dochter heeft haar arm gebroken. Ze is van het dak van het gebouw van de Vrijgemaakte Kerk gevallen. Zucht: zo wordt het natuurlijk nooit wat met de samensprekingen tussen Nederlands Gereformeerden en Vrijgemaakten. :-)

dinsdag 27 mei 2008

As it is in heaven

Afgelopen vrijdag keek ik naar As it is in heaven. Superfilm.

De gevierde dirigent Daniel Dareus keert naar zijn dorp. Als kind is hij er weggepest. Nu keert hij anoniem terug. Hij begint een koor en bevrijdt zijn eigen mensen van angst en boosheid. Zo vervult hij zijn droom: “De harten van mensen openen door muziek.” Maar dat kan hij pas nadat hij heeft ontdekt dat hem dat eerder niet lukte omdat hij het zo moeilijk vond om mensen lief te hebben. Daniel is een gewonde geneesheer. Geneesheer omdat hij bevrijding brengt. Gewond omdat zijn hart letterlijk kapot is en omdat hij bang is mensen lief te hebben. De film zit vol christelijke motieven, tot en met Pinksteren toe. Maar ik moet niet teveel verklappen. Kijk zelf maar.

Ik dacht wel: “Is dit ook niet het probleem van de kerk? Ze wil de harten van mensen graag openen maar is bang werkelijk lief te hebben.”

woensdag 21 mei 2008

Stoere preek

De dienst was net begonnen. De dominee stond op de kansel en begon: “1, 2, 3, 4...” Hardop telde hij de aanwezigen: “67, 68, 69, 70,...” Stuk voor stuk wees hij de mensen aan: “96, 97, 98, 99.” Iedereen werd stil. “Jullie zijn er wel allemaal, maar ik mis er nog een.” Hij liep de kansel af richting uitgang en zei: “Ik ga op zoek naar die ene. Het kan even duren voordat ik terug ben. Jullie redden het tot die tijd toch wel met elkaar?”

Leek me een stoere uitleg van het verhaal van het verloren schaap. Vereist weinig voorbereiding en slaat echt in.

Maar slaat waarschijnlijk niet echt aan. Misschien ook wel terecht. Daarom een alternatief einde: “Hoeveel mensen heb jij geteld?” “Ik kwam tot 50.” “Ik heb er 49 geteld. Dat zijn er samen 99. We missen er dus nog een. Ik heb een voorstel. Ik ga zorgen voor die 99. Jij gaat op zoek naar die ene, dan hebben we het werk mooi verdeeld.”

De een zoeken kost net zoveel als de 99 verzorgen. Laat de 99 niet in de steek en de een ook niet.

dinsdag 20 mei 2008

Hoe krijgen we evangelisten in de kerk?

Kerkelijke leiders geven ruimte aan mensen met nieuwe ideeën en creativiteit. Dat klinkt simpel, maar dat is het niet.

Een voorbeeld: toen Daniel de Wolf steun zocht voor zijn werk in de Millinxbuurt, zag geen enkele kerk daar iets in. Te weinig tijd. Te weinig capaciteit. Te weinig geld. Gelukkig is God niet afhankelijk van ons. Nu, 7-8 jaar later is het werk van The Mall in Rotterdam toonaangevend voor christenen en niet-christenen. Daniel geeft inmiddels leiding aan een kleine voornamelijk Antilliaanse gemeente.

Waarom werkt het niet? Ik denk, omdat we geleerd hebben dat oudsten, kerkenraden of hoe je het ook maar wilt noemen in die functie alleen verantwoordelijk zijn voor de eigen gemeenschap. Hun zorg is hun kudde en eventueel is hun zorg om meer schapen bij hun kudde te krijgen. Herders en kudde corresponderen 1 op 1. Dat geeft niet of nauwelijks ruimte aan mensen met nieuwe ideeën en creativiteit. Maar kerken hebben niet alleen herders en leraren nodig. Kerken hebben ook mensen nodig die zich verantwoordelijk weten en verantwoordelijkheid krijgen voor mensen buiten de eigen groep, taal en cultuur. Hoe krijgen we dat voor elkaar?

Hoe krijg je evangelisten in de kerk? Stap 1: neem ze op in je leiderschap en sta toe dat ze zich niet bemoeien met de mensen en structuren die er zijn, maar zich totaal richten op wie en wat nog niet is. En door als leiderschap je verantwoordelijk te nemen en uit te spreken voor het totaalpakket:
het oude is en het nieuwe komt.

P.S. voor wie geinteresserd is: woensdag 21 mei 20.30 presentatie van The Mall en Thugz Church, meer info bij mij.

maandag 19 mei 2008

Geef ruimte aan het experiment


De NGK hebben in 2007 23 mensen van buiten de kerk getrokken (zie mijn vorige blog). Als het doel is om ook nieuwe leerlingen te maken uit de volken, zijn ze dus niet erg effectief.

Moeten ze opgeven? Of moet juist alles anders?

Ik stel een derde weg voor: kerkelijke leiders geven ruimte aan mensen met nieuwe ideeën en creativiteit. Zij geven deze bevlogen mensen alles wat ze nodig hebben om te experimenteren: als eerste hun hardop uitgesproken ondersteuning, vervolgens tijd, scholing, financiën, en vooral ruimte. Ze maken deze evangelisten niet onschadelijk door ze op te sluiten in Alpha of Emmaus, maar dagen ze uit om veel verder te gaan.

Ze geven ruimte buiten de vaste paden, want we leven in een postmoderne en multiculturele wereld waar de moderne en monoculturele kerk geen antwoord op heeft. Tegelijkertijd waarderen ze de bestaande paden, er zijn voldoende mensen die daar van genieten. Ze geven ruimte buiten de gevestigde tradities en waarderen de traditie.

Deze kerkelijke leiders beseffen, dat de ruimte buiten de vaste paden en de gevestigde traditie wel ruimte binnen het Koninkrijk is. Ze beseffen ook, dat juist deze evangelisten geen marginaal werk doen, omdat ze zwak en onbetekenend lijken. Integendeel. Deze kerkelijke leiders dienen bestaande gemeenten en nieuwe initiatieven en weten zich verantwoordelijk voor beiden.

zaterdag 17 mei 2008

23 leden erbij - hoezo missionair?


In het informatieboekje van de Nederlands Gereformeerde Kerken staat een mutatie-overzicht van het aantal leden. Een getal is veelzeggend. 23 mensen van buiten de kerk werden afgelopen jaar lid. 23 mensen op totaal 32579 leden. Natuurlijk is er transferverkeer, ruim 1000 mensen kwamen binnen die al lid waren van een andere kerk. Echter slechts 23 mensen hadden geen kerkelijke achtergrond. In het hele kerkgenootschap, 93 kerken groot, werden 23 mensen volwassen gedoopt tot nieuwe volgelingen van Jezus. Zover dus voor missionair effectief.

Natuurlijk kunnen we nog wat mompelen over randkerkelijke mensen die wel bereikt worden door onze evangelisatiemethoden, maar dat maakt het allemaal nog schrijnender. Want is dat wel zo? En wat betekent dat dan? Hoe effectectief zijn we echt met Alpha, Emmaus en noem maar op? Ter vergelijking: ICF in Rotterdam doopte in zeven jaar tijd 80 mensen en dat is maar een gemeente.

Volgens mij roept het getal 23 dus tot bezinning op.

P.S. dit boek van Stefan Paas geeft vergelijkbare inzichten.